وای وای ! روز اولی که کتاب رو دستم گرفتم دو دل بودم اما وقتی شروع کردم به مطالعه نمیتونستم زمینش بذارم یک نفس ۱۲۰ صفحه رو خوندم . یک دستم روی سرم بود ،تعجب توی چهره ام و بغض سنگینی تو گلوم . به معنای واقعی این کتاب میتونه شما رو عصبی و ناراحت کنه و حتی اشکتونم در بیاره . اما در کنار این که یه تجربه تلخ رو سپری‌ میکنید چیز های فوق العاده راجع به افغانستان یاد میگیرید. نحوه نگاه مرد ها به زن ها ، زندگی زن ها ، حکومت هایی که روی کار میامدن تا قوانین و حاکمیت طالب ها .
بعضی از دوستان میگفتن : این کتاب کِسل کننده است اما اصلا اینطور نیست ، و بنظرم این کتاب رو نباید زمانی مطالعه کنید که خیلی سر خوشید یا میل به مطالعه یک کتاب آرامش بخش دارید ، چون قراره بار حقایق و درد کلمات این کتاب بدجور شما رو اذیت کنه . . . 🖤
        

                در واقع این کتاب ، اولین اثری بود که از بوکفسکی مطالعه کردم. و مسیری که با دستان طی میشد اونقدر شیرین و فارغ از پیچیدگی بود که انگار تو یک فیلم سینمایی هستم و دارم بازیگر ها و شخصیت ها رو از نزدیک تماشا میکنم .
یکی از چیزایی که قلم بوکفسکی رو خاص میکنه همین سادگی در نوشتارشه ! نکته ها و جملات مهمی بین شخصیت ها رد بدل میشه اما ما بین این ها متوجه یکسری جملات خاص هم میشید.
اگه این کتاب رو خونده باشید قطعا رد پای ریز و درشت سانسور ها رو میتونید در جای جای کتاب حس کنید اما بازم با تمام این ها ، چیزی از زیبایی اثر و قلم بوکفسکی کم نشده و همینه این فرد رو برام خاص میکنه .
من این کتاب رو خوندم و به شدت مایل شدم الباقی کتاب های بوکفسکی رو هم تهیه کنم و مطالعه کنم . . .
امیدوارم که شما هم مثل من لذت کافی رو از مطالعه کتاب های بوکفسکی از جمله این کتاب بِبرید 🖤