🖇این دومین کتابیه که از مارگارت راجرسون میخونم و از همون کتاب اولش جزو نویسنده‌‌های موردعلاقم شده.
کتاب اولش"افسون خارها" هست.
        

                این کتاب رو تازه تموم کردم و باید بگم با لحظه به لحظه شخصیت داستان پیش رفتم و هر صفحه‌اش رو دوس دارم.
*مخصوصا یکی از ویژگی های شخصیت اصلی که مدام ماشین رو به اینور اونور می‌کوبید...
و برای آخرش هم باید یکی میومد واکنشم به صفحه آخر و پایان این کتاب رو فیلم می‌گرفت...
        

                -مُردم، و فقط همین یادم است.مگر قرار نیست وقتی می‌میری آرامش داشته باشی؟
پیرزن گفت: وقتی آرامش پیدا می‌کنی که خودت آن را ایجاد کنی.
        

                این کتاب با  روحم پیوند خورد...خیلی قشنگ بود ،متن روون،کلمه‌ها و اتفاقات درست و به جا، شخصیت پردازی ها و توصیفات این کتاب جوری بود که وجودت رو در بر‌می‌گرفت و بعد از تموم شدنش هم دلم نمیخواد کنار بزارمش.