کتاب بسیار ماجراییه. اولین کتابی بود که خوندنش و باز شدن معماها در خلال داستان اینقدر‌ هیجان انگیز بود که تا صبح من رو بیدار نگه داشت. در حال حاضر من این ژانر رو بیشتر توی کارعای سینمایی میبینم تا کتاب.
        

                اون کلاه و اون فیل
        

                نسبتا بین کتابایی که حکمت و فلسفه محور هستند، برای یک نوجوون کتاب خوبی میتونه باشه. برای افراد بزرگسال هم کتاب جالبیه و "حس خوب" ایجاد میکنه. اما بینش عمیقی‌ نسبت به موضوعات ، شاید انتظار بیش از حدی از این کتاب باشه. 
        

                من این کتاب رو در دوران نوجوونی خوندم و هرچی که میگم خاطراتیه برام از اون زمان مونده. 
کتاب تونست به خوبی من اون زمان رو با خودش بکشونه داخل باورهای اون خانواده. تجربیات عرفانی توصیف شده بسیار قابل درک و شیرین بودن. شکل توصیفات خاص بود و به فضای عرفانی کتاب کمک میکرد.
 ولی برای هر خواننده ای باید گوشزد کنم که باز بودن نسبت باورهای مذهبی و عرفی نویسنده و خود کتاب، یک باید حساب میشه. در غیر این صورت ممکنه کتاب رو به تبلیغ  خط فکری و مذهبی خاص متهم کنید یا در بهترین حالت، از جایی به بعد تو ذوقتون بخوره. برای شخص من اون ذهن باز تقریبا وجود نداره و یحتمل همین اتفاقی که اشاره کردم نیفتاد اگر الان دوباره کتاب رو دست میگرفتم. 
والسلام
        

                هر چی از کتاب تعریف کنم کم گفتم. 
هنوز نویسنده ای که اینقدر ظریف و دقیق و عمیق شخصیت های کتاب و شرایط اجتماعی رو توصیف کنه پیدا نکردم.
مشخصا نویسنده تلاش کرده از استفاده از کلماتی که بار قضاوت شخصیش رو به دوش می کشن، تا حد امکان دور باشه و به جاش تا حد امکان سعی کرده توصیف و تحلیل کنه و قضاوت رو به عهده ی خواننده بگذاره. اگر این توانایی رو توی نویسنده ی دیگه ای در این حد پیدا کرده بودم، این کتاب تبدیل به ده تای اول زندگیم نمیشد. 
حالم بعد کتاب نه خوب بود و نه بد. ولی قطعا سلیقه م بعد از این کتاب تغییر کرد و شاید بشه گفت سخت گیر تر شدم. 
والسلام
        

                اول از همه باید این رو اشاره کنم که کتاب بر خلاف اسم غلط اندازش به هیچ عنوان افسرده نیست؛ بر عکس، اگر دنبال کتابی می گردید که حالتون رو اندکی بهتر بکنه، یه کَمکی به فکرتون بندازه در مورد مسیر زندگیتون، و حقایق ذهنی نویسنده رو نصفی اشکار و نصفی غیر مستقیم، جلوی روتون بذاره؛ این کتابو بهتون پیشنهاد میکنم.
کتابی نیست که بگم فلسفه ی زندگیم رو تغییر داد و خیلی چیزهای جدید بهم آموخت در این سن و سال. ولی قطعا به کسی که به تازگی وارد سالهای جوانی شده توصیه ش میکنم. 
داستان نسبتا جذابه و نویسنده تا اونجایی که شده بهش عمق روانشناسی داده و از طرف دیگه روحیه ی حکمت آموز پائولو کوئلیو رو می تونیم حس کنیم. 
والسلام
        

                من این کتابو وقتی ۱۶ ساله بودم دست گرفتم. و بعد از این همه سال هنوز حال و هوای کتاب از خاطرم نرفته.  حال و هوای کتاب بسیار سیاسیه و یه جورایی سعی میکنه شرایط زندگی توی کشوری فرضی که با سیستم ایدئولوژی محور و با سیستم اطلاعاتی/نظارتی قوی بر مردمش حکومت میکنه، از زبون کسی که در سلسله مراتب حکومتی شعلی داره اما دیدن زمانهای متفاوت قدیم(تا جایی که یادمه)، اون رو نسبت به شرایطش بی اعتماد و بی اعتقاد کرده، توصیف کنه.  حالتون خوش نخواهد بود بعد از خوندن این کتاب مخصوصا وقتی  بدونید نویسنده برای نوشتن اون فضا الهاماتی توی زندگی واقعی هم داشته. برای همین لطفا قبل از خوندنش افسرده، ناامید، نگران یا ترسان از شرایط زندگیتون نباشید.  خوندن این ترجمه برام نسبت باقی ترجمه های معروف تر کتاب، روون تر بود چون لغات ساده تری توش استفاده شده بود. اگر با لغات فاخر یا ادبی مثل من سر و کله میزنید، این ترجمه بیشتر به دردتون می خوره.  در آخر توصیه میکنم قبل از خوندن این کتاب سراغ مزرعه حیوانات برید. و اوگر از اون لذت بردید و یک کمی قصد خود آزاری داشتید، سراغ این یکی حتما بیاید.  والسلام