با مهربانی لبخند زد و گفت: «آدم به تو و دوستانت خسته نباشید بگویم. آفرین به شما موریانه های با وفا و مهربان! تاریخ خمیشه شما را به خاطر خواهد داشت...شما باعث شدید ما پیروز شویم...»پیامبر رفت و من ایستادم و از پشت سر، دور شدنش را نگاه کردم. من خوشبخت ترین موریانه دنیا بودم.