تصمیم نداشتم برای این کتاب چیزی بنویسم ولی دیدم عادلانه نیست که کسی تصور کند حق همه ی  داستان های این کتاب دو امتیاز است.
واقعیت این است که اکثر داستان های این کتاب (به خصوص در بخش ابتدایی) ارزش یک امتیاز هم ندارند ولی در کمال تعجب داستان هایی هم در این کتاب هستند که راحت می شود امتیاز کامل بهشان داد...آخر این همه تفاوت آقای نویسنده؟!! به معنای واقعی کلمه چند داستان خوب نویسنده در این کتاب شهید شده اند...

فقط یک پیشنهاد برای نویسنده:
کاش اصرار نداشتید هرچه می نویسید را چاپ کنید!

البته این نظر شخصی من است...شاید ارزش چاپ داشتند که چاپ شده اند...شاید...

پی نوشت: می خواستم بگویم من کلا با داستان کوتاه ارتباط برقرار نمی کنم ولی دیدم واقعیت این نیست...در حال حاضر دو نویسنده را می شناسم که داستان های کوتاهشان را دوست دارم (ارزش خواندن دارند) و متاسفانه هیچکدام ایرانی نیستند...
        

          وقتی چهارده پانزده ساله بودم خواندم و نفهمیدم؛ بعدا بعضی از داستانهایش را دوباره در سالهای بعد خواندم و نپسندیدم.
        

          مجموعه داستان های کوتاه سید مهدی شجاعی، که سالهای مختلف نوشته شده اند. قوی و ضعیف بین شان هست ولی برای علاقمندان به نوشتن داستان کوتاه می تواند مفید باشد.
        

          سیدمهدی شجاعی رو با کشتی پهلو گرفته شناختم که شاید ۵ باری خوندمش. ولی هیچ شباهتی بین سانتاماریا و کشتی پهلو گرفته ندیدم. داستان‌ها برام ابهام‌آمیز و نامفهوم بود.
        

          عالی
شیرین
عالی
چند سال پیش خوانده ام و دوباره خواهم خواند. 
        

          داستان‌هاي كوتا‌ه شجاعي خوب است. اما رمانش مزخرف بود
        

          داستان های قشنگی داره
ولی بعضی هاش خیلی گنگ هست🥲
البته من این کتاب رو خیلی سال پیش خوندم.
۲ تا از داستان هاش رو خیلی دوست داشتم:
آبی اما به رنگ غروب
دو کبوتر دو پنجره یک پرواز

        

          مطالعه این کتاب در دهه 1380 به پایان رسیده است.