توکیو پر بود از چیزهایی که سانشیرو را وحشت زده می کرد. اول، صدای زنگ های تراموای شهری وحشت زده اش کرد، و بعد تعداد عظیم آدم هایی که در میدان ها سوار و پیاده می شدند. مورد بعدی که وحشت زده اش کرد مارونواوچی، مرکز تجاری شهر، بود. چیزی که از همه بیشتر شگفت زده اش کرد خودِ توکیو بود، چون مهم نبود چه قدر دور شود، انگار هیچ انتهایی نداشت.