من کلاً اهل شعر نیستم اونقدر. اونموقع هم نوجوون بودم و بیشتر توی دنیای داستان  غلت می‌خوردم اما این کتاب رو با امضای خود خانم نظرآهاری خریدم و از اینکه یادش مونده بود که کتابش رو برامون امضا کنه و پست کنه خیلی حس خوبی گرفتم. خود خانم عرفان رو دوست دارم به نظر سبکشون خیلی خاصه (تلفیقی از نمادین ،عرفانی، احساسی و ...). اگر نمی‌دانین هم بدانین که از شاگردان قیصر امین‌پور بودن ایشون. 
          

            کتاب «روی تخته سیاه جهان با گچ نور بنویس» مجموعه شعرهای عرفانی خانم عرفان نظرآهاری می‌باشد. این اشعار که تعداد آن‌ها 18 عدد است، بین سال‌های 82 تا 85 سروده شده‌اند و به صورتی زیبا خداشناسی را بیان می‌کنند.
در قسمت داخلی جلد کتاب، شعری مشاهده می‌شود که بسیار زیباست.
این شعر با صدای خود خانم نظرآهاری بر روی سایت www.nooronar.com قابل شنیدن است.

سال‌ها پیش از این
زیر یک سنگ گوشه‌ای از زمین
من فقط یک کمی خاک بودم همین
یک کمی خاک که دعایش
پر زدن آنسوی پرده‌ی آسمان بود
آرزویش همیشه
دیدن آخرین قله‌ی کهکشان بود
*
خاک هر شب دعا کرد
از ته دل خدا را صدا کرد
یک شب آخر دعایش اثر کرد
یک فرشته تمام زمین را خبر کرد
و خدا تکه‌ای خاک را برداشت
آسمان را در آن کاشت
خاک را
توی دستان خود ورز داد
روح خود را به او قرض داد
خاک
توی دست خدا نور شد
پر گرفت از زمین دور شد
راستی
من همان خاک خوشبخت
من همان نور هستم
پس چرا گاهی اوقات
اینهمه از خدا دور هستم!

امین پازوکی ۱۳۹۲/۹/۲۷
          

            بخوانید... زیباست...
عرفان نظرآهاری تو نوجوانی من خیلی آدم تاثیر‌گذاری بود... 

          

            قلب من دوباره تند تند می زند
مثل این که باز هم خدا
روی قالی دلم ، قدم گذاشته
در میان رشته های نازک دلم
نقش یک درخت و یک پرنده کاشته
قلب من چقدر قیمتی است
چون که قالی ظریف و دست باف او ست
این پرنده ای که لای تار و پود آن نشسته است
هدهد است
می پرد به سوی قله های قاف دوست