به نام او

عنوان بسیار ترغیب‌کننده بود ولی کتاب آنچنان که باید پاسخی به این سوال کلی و مهم نداده است. سرفصل‌هایی را برشمرده بود که می‌شد هم از آنها کاست و هم به آنها افزود. عنوان‌هایی همچون: مصاحبت، امید، تعادل، شفقت، معرفت، ترغیب، قدردانی، دورنما.
حتی مولف یا مولفان (من نمی‌دانم که این سری کتابهای مدرسه دوباتن را خود دوباتن نوشته یا دیگرانی تحت نظر این آموزشگاه؟ یا اینکه متن سخنرانی است یا متن مکتوب؟) حتی تعریفی سردستی از «فرهنگ» ارائه نمی‌دهند.
به‌هررو کتاب خواندنیی بود نکات تازه و جالبی داشت به‌خصوص در فصل «معرفت».
اگر می خواهید در جریان یک گپ و گفت خودمانی درباره فرهنگ، هنر و ادبیات قرار بگیرید این کتاب کوتاه و خوشخوان را از بخوانید. خواندنش بیش از یک نصف روز شما را به خود اختصاص نمی‌دهد.