به نام او

عنوان بسیار ترغیب‌کننده بود ولی کتاب آنچنان که باید پاسخی به این سوال کلی و مهم نداده است. سرفصل‌هایی را برشمرده بود که می‌شد هم از آنها کاست و هم به آنها افزود. عنوان‌هایی همچون: مصاحبت، امید، تعادل، شفقت، معرفت، ترغیب، قدردانی، دورنما.
حتی مولف یا مولفان (من نمی‌دانم که این سری کتابهای مدرسه دوباتن را خود دوباتن نوشته یا دیگرانی تحت نظر این آموزشگاه؟ یا اینکه متن سخنرانی است یا متن مکتوب؟) حتی تعریفی سردستی از «فرهنگ» ارائه نمی‌دهند.
به‌هررو کتاب خواندنیی بود نکات تازه و جالبی داشت به‌خصوص در فصل «معرفت».
اگر می خواهید در جریان یک گپ و گفت خودمانی درباره فرهنگ، هنر و ادبیات قرار بگیرید این کتاب کوتاه و خوشخوان را از بخوانید. خواندنش بیش از یک نصف روز شما را به خود اختصاص نمی‌دهد.
        

          فرهنگ به چه کار آید؟ / به روایت مدرسه‌ی دوباتن/ ترجمه‌ی رضا بهرامی/ نشر کرگدن

چه قدر این کتاب شیرین و دوست داشتنی بود. انگار وارد یک نمایشگاه آثار هنری شدم و یک تور لیدر خوش صحبت باسواد شروع کرد به گفتن و تحلیل کردن از آثار مختلف هنری این نمایشگاه واسه من. رمان‌ها، نقاشی، فیلم، موسیقی، کارت پستال و .... تو این تحلیل‌ها، هم چیز جدیدی یاد گرفتم، هم مسائلی که می‌دونستم رو باعث شد بهتر بهش نگاه کنم و یه جورایی بهم می‌گفت چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید. در واقع کتاب به ما از ارزش هنر و آثار هنری و تاثیرشون بر ما و زندگی میگه. 

من نیاز داشتم این کتاب حجیم‌تر می‌بود.. 86 صفحه برای این موضوع بسیارررررر کم بود و تنها دلیلی که به کتاب 4 میدم و نه 5 همین مساله است!