وقارالدوله یکی از زنان ناصرالدين شاه، چهار سال پس از کشته شدن شاه به قصد حج و زیارت عتبات از تهران به سمت عراق حرمت می‌کنند و به دلیل بسته بودن راه عراق به عربستان مجبور می‌شود به سوریه رفته و از آنجا از طریق کشتی به دریای سرخ و جده برود. بعد از انجام اعمال حج و زیارت مدینه، به عراق می‌رود و ائمه مدفون در این کشور را نیز زیارت می‌کند و چندماهی در کربلا می‌ماند و سپس به تهران برمی‌گردد. 
او طی سفر روزنگار می‌نوشته و حاصلش این سفرنامه شده است. توجهش به جزئیات و احوالات جالب توجه است و طبع شعر خوبی نیز دارد و به فراخور اتفاقات مختلف چند بیتی شعر گفته‌است
          

            شیرین بود و خواندنی. اساسا خواندن سفرنامه بسیار صبر و حوصله می طلبد و باید با دقت و لحظه به لحظه همراه نوشته باشیم تا همه ی موقعیت ها را به خوبی درک کنیم. 
این کتاب یکی از دو سفرنامه ی سکینه سلطان ملقب به وقارالدوله است که در دوره ی ناصری نوشته شده و نثری ساده و روان و به دور از پیچیدگی های واژگانی دارد. همچنین، جملاتش کوتاه، ساده و صادقانه است. با جزییات مفیدی که در طول سفر بیان کرده می توان به شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دوره ی قاجار به ویژه در راه ها و سفر در منطقه ی ایران، عراق، سوریه و عربستان دست یافت.
          

            خانم فردا کوچ است

اگر علاقه‌ی شخصی‌ام به سفرنامه‌خوانی و متن‌های قاجاری را در این سفارش دخیل نکنم، باز هم یک ویژگی مهم اینجا هست که باعث می‌شود شما را تشویق کنم به خواندن این کتاب‌: مواجهه‌ی نزدیک با تاریخ

اوضاع و احوال دربار، وضعیت جاده‌ها، کاروانسراها، آب و هوای اقالیم، رفتارشناسی مردم، قیمت مایحتاج از خوراک و اسباب سفر گرفته تا کرایه‌ی اتاق، برخورد با راهزنان، وضع زیرساخت‌ها، اصطلاحات و تکیه کلام‌ها، سطح سواد، میزان اعتقادات، پایبندی به شرع ، نوع پوشش و... جزییاتی است که در متن‌های زنانه می‌توان ردی از آنها گرفت.

سه جلدیِ سفرنامه‌ی زنان نشر اطراف، روایت شسته‌رفته‌ی سفر سه زن باسواد از دوران قاجار، به عتبات و حرمین است. زنانی که گاه از هوای گرم و صدای حیوانات در نیمه شب یک کاروانسرای بین راه، بی خواب شده‌اند و گاه در غرفه‌ی تنگ یک کشتی مسافربری، با خانواده‌ای مسافر، گرم گرفته‌اند. گاهی از شدت تب و لرز، در میانه‌ی مسیر، آرزوی مرگ کرده‌اند و گاهی از فرط اشتیاق، آرزوی مجاور شدن در کربلا را کرده‌اند. گاهی دلتنگ همسر شده‌اند و گاهی از پرحرفی همسفر نالیده‌اند.