پیدایش این احساس، احساس خفقان، احساس اسارت، درد کشیدن از اسارت، میل فرار و آرزوی نجات از اسارت و تلاش و جستجو برای یافتن گریزگاهی به سوی آزادی، عالی ترین و امیدبخش ترین دست آوردی است که تاریخ، در مسیر تکاملی خویش، به انسان امروز ارمغان می دهد و نشانه شورانگیز تولد انسانی دیگر است و به تعبیر درست تر، تولد انسان راستین یا تحقق کامل انسان، چه انسان، یعنی آزادی، و احساس اسارت، نشانه تولد آزادی، و این بشارتی است که اکنون دارد «خدا از روح خویش، در آدم می دمد» و «آدم، بر صورت رحمان، آفریده می شود» و دارد» خلق و خوی خدا می گیرد» و آرمان خدا از «خلقت موجودی که در طبیعت، جانشین وی گردد» تحقق می یابد.