این کتاب، یکی از کتاب های سری «دورة درهای بسته» است که اسارت را از زبان آزادگان روایت می کند و در این کتاب ها سعی بر آن است که به صورت روایی فضای اسارت ترسیم شود به گونه ای که واقعیت به درستی عنوان شود. این کتاب روایتی از زبان «غلام عباس محمدحسنی» است. در بخشی از کتاب می خوانیم: «برای عراقی ها شرط گذاشتیم که اگر دوربین فیلم برداری نباشد، می رویم زیارت. قبول کردند. گفتند دستور «صدام حسین» است. هر طور شده باید اجرا شود. چهار گروه چهارصدنفری شدیم. هر گروه را یک روز می بردند. گفتند غذایتان را هم باید با خودتان بیاورید. از شب قبل سیب زمینی آب پز کردیم و سهمیه هر کس را دادیم دستش».