《هو الحق》
بزارید آروم آروم اما کامل توضیح بدم. 🙌🏻
برای من ناهمتا در دو جلد ابتدایی (خصوصا یاغی) معادل هیجان و آدرنالین بالا بود همین هم باعث شد هم‌پیمان خیلی به دلم نشینه. هم ‌پیمان روند نسبتا کندی داره، در نیمه‌ی ابتدایی کتاب (حدود ۲۶۰_۲۷۰صفحه اول) کلا ۲۰صفحه‌ی هیجان انگیز داشت بقیه‌ی صفحات به کندی میگذشتن. 
نویسنده توی این جلد بیشتر داشت دلیل اتفاقات دوجلد قبل رو توضیح میداد و ‌فکت‌های علمی/ژنتیکی می‌آورد که اگر به علم ژنتیک علاقه‌ دارید براتون جالب خواهد بود.
یک نکته‌ی دیگه هم مدام گروه ساختن و شورش کردن و...ست، که یکم حس تکرار به من میداد.
به نظرم کتاب توی نیمه‌ی دوم بهتر میشه و دوباره خودش رو پیدا میکنه.
آیا توصیف مرگ‌ها توی این جلد بهتر میشن؟ بدتر میشن که بهتر نمیشن! توی جلد اول ما وابستگی عاطفی به کاراکترها نداریم پس احساساتی نمیشیم. جلد دوم، وسط شورشیم و وقتی برای احساسات نداریم، اما جلد سوم نمیدونیم اصلا طرف مرده یا دارن ادا در میارن و برمیگرده😄 با کمال احترام به نظرم خانم ورونیکا راث در نوشتن صحنه‌ی مرگ ضعیف عمل میکنن و متاسفانه برای کنترل تعداد کاراکترها همیشه از کشتنشون کمک میگیرن!
 زاویه‌ی دید این جلد برخلاف دوجلد قبل که اول شخص بود، متغیره، من اولش این تغییر رو دوست نداشتم اما داستان که جلو رفت دیدم واقعا لازم بوده. 
(بالای هر فصل اسم راوی نوشته شده)
درباره‌ی ترجمه و سانسور، من نسخه‌ی آذرباد رو خوندم ترجمه و ویرستاری خوب بود، چند نکته بود که میشد تغییر کنه اما خب کلیتش خوب بود، سانسور هم که کلا نداشت! من فقط موندم چطور مجوز گرفتن.
در کل من مجموعه‌ی ناهمتا رو دوست داشتم هرچند این جلد رو کمتر از دو جلد قبل.
پی نوشت حاوی اسپویل: 🚫
آخرای کتاب یکهو به خودم گفتم این جلد آخره در نتیجه هرچیزی ممکنه حتی مرگ کاراکترهای اصلی و واقعا هم همین شد، شما رو نمیدونم ولی من اولش اصلا مرگ تریس رو باور نکردم تا وقتی خبر رو به توبیاس دادن. به نظرم توضیحات بعد از مرگ تریس میتونست کوتاه‌تر باشه. یکم از حوصله خارج بود. ( کلا این کشتن قهرمان اصلی خیلی ریسکه و باید خوب دربیاد، من راجع‌به ناهمتا خیلی موافقش نبودم.)
۲۹بهمن ۱۴۰۰🫂🌱
          

            خب این کتاب ضعیف تر از دوجلد قبلی بود و پایانشم دوست نداشتم

در کل به نظرم نوجوون پسنده و شاید توی سن کم بخونی خوشت بیاد