بسم الله قاصم الجبارین و مبیر الظالمین
1- به بعضی معتادها اگر بگی مواد رو ترک کن بهت میگن، فقط وقتی  تریاک خونم میافته پائین، میکشم.
اسرائیل هم یه جورایی ترور تو DNA و ژنتیکشه یعنی اگر سالی چندهزارتا آدم رو تکی تکی یا دسته جمعی نکشه میمیره؛ از قدیم هم گفتن ترک عادت موجب مرضه.
2- کیفر و تلافی یک لایه پنهان داره برای خواص و یک لایه آشکار داره برای عموم.در قضیه خونخواهی ترورهای دانشمندان هسته ای و مستشاران نظامی توسط اسرائیل، در لایه علنی ظاهرا اتفاق اقناع کننده ای صورت نگرفته.
3- موازنه وحشت و اقدام متقابل و پاسخ همجنس، میتونه عادت ترور صهیونیستها را از بین ببره.
#Israel_erases_children
        

          از هر طرف که رفتم، جز وحشتم نیفزود...

خوندن این کتاب به حیرت من از شدت خونخواری و روان‌پریشی  اسرائیل و اسرائیلیان افزود. حتی فکر اینکه یک نویسنده بیاد و با افتخار درباره‌ی ماهیت تروریستی کشور جعلی خودش بنویسه، مغز آدم رو متلاشی می‌کنه.
در گذشته زمانی که کشورگشایی‌هایی صورت می‌گرفت، مردم تحت سلطه قرار گرفته، به عنوان بخشی از نیروها و رعیت پادشاه یاحاکم جدید در نظر گرفته می‌شدند . یعنی روند طبیعی در طول هزاران سال این بوده. اما اسرائیل اینطور نیست، یک ماهیت غیرطبیعی سرطانی داره. تمام تلاشش کشتن، نابودی و اخراج فلسطینی‌ها بوده که از نظر قوانین بین‌المللی هم محکومه.
یک مشت اراذل، دزد، حقه‌باز از مناطق مختلف دنیا ریختن توی خاک یک کشور دیگه و به هیچ اصولی پایبند نیستن. میزان حقه‌بازی و دقت برنامه‌ریزی در انجام این حقه‌بازی شگفت انگیزه.
نویسنده این کتاب رو به عنوان سندی از افتخارات اسرائیل نوشته که تبدیل شده به سندی از جنایات شر‌م‌آور.

قتل به راحتی آب خوردنه برای این قماش. فرقی نمی‌کنه طرف کی باشه. و نه فقط قتل فلسطینی‌ها، هرکسی از هر ملیتی. همین دیروز ۶ نفر دیگه از کارکنان سازمان ملل رو توی غزه کشت و همه‌ی نهادهای بین‌المللی لال شدن. اسرائیل شهروند خیلی از کشورها رو به راحتی کشته و پاسخگو هم نبوده. این پاورقی کتاب رو فقط به عنوان نمونه میذارم که در مورد دو هیچ‌هایکر انگلیسی هست که برای خودشون میرفتن و سوار ماشین یکی از جاسوسان اسرائیلی میشن و طرف همینطوری الکی میزنه می‌کشدشون!

پاورقی ص ۳۵۷
برگمن: در دوازدهم آگوست ۱۹۹۷ [۲۱ مرداد ۱۳۷۶] دانیل اكو [ Daniel Okev] که سابقا یکی از نیروهای رزمی داگان بود وقتی با ماشین خود از مسیر [ صحرای] نقب به سمت کازینویی در طابا درست در آن سوی مرز با مصر در سینا میرفت به دو هیچ‌هایکر جوان انگلیسی  برخورد و آنها را سوار کرد. یکی از آن دو جفری مکس‌هانتر و دیگری شارلوت گیب نام داشت. در بین راه، اکو تفنگ ۹ میلی متری اش را درآورد و به سمت آن دو شلیک کرد. هانتر درجا کشته شد و گیب هم که زخمی شده بود خود را به مردن زد. در جریان دادگاه اکو در توضیح چرایی شلیک ناگهانی به سمت آن دو مدعی شد «صدای حرف زدن خارجی [ غیر عبری] شنیدم و یه هو انگار حس کردم توی غزه با سر و شکل عربا توی مرسدس [ماشینی که رنجرهای نارنجک به دست استفاده میکردند] نشستم.» دادگاه او را به ۲۰ سال زندان محکوم کرد. دادگاه حاضر نشد درخواست دادستان در کیفرخواستش برای حبس ابد را بپذیرد و تأیید کرد که اکو در زمان قتل در حالت اختلال روانی عمیق قرار داشته است. اکو پس از گذراندن ۱۳ سال از دوره محکومیتش با عفو مشروط آزاد شد.  😐
        

          سه جلد این کتاب رو تولدم یعنی بهمن هزارو‌ چهارصد و یک کادو گرفتم و نخونده بودمشون تا روز قبل از اون حمله بزرگ و غرورآفرین طوفان‌الاقصی، برای من نشونه بود و فکر میکنم خوندن همه‌ی کتاب‌ها یک زمانی داره برای هر آدمی و ما نیستیم که انتخاب میکنیم اون کتاب رو بخونیم کتاب‌ها هستن که انتخاب میکنن توسط ما خونده بشن!