داستانش خیلی متفاوت بود از بقیۀ داستان‌هایی که تا حالا خونده بودم و جالب بود -حدّاقل مث بقیۀ کتابهاش تکراری نبود روندش.-.
        

          خیلی قشنگ بود از همین جلد اول جذب داستانش شدم هم کوتاهه هم روون نوشته شده داستان 
مجموعه درباره ی پسری هست که در تولد۱۶ سالگیش پدرش بهش میگه برای نجات سرزمینشون دلتورا از اهریمن، باید به یه سفر طولانی بره به خطرناک ترین قسمت های سرزمینشون تا هفت سنگ رو پیدا کنه تا بتونن با قدرت اون سنگها سرزمینشون رو نجات بدن 
این کتاب منو از یه ریدینگ اسلامپ دو ماهه دراورد خوشبختانه😀
        

          تمام مجموعه دلتورا و حتی مجموعه فرعی رو خوندم به جرات میتونم بگم از هری پاتر خیلی قشنگ تره با وجودی که پاترهدم اما این مجموعه خیلییییی قشنگ تره
        

          شاهکار
        

          اینجوری فانتزی های ساده و روون برای من خیلی عزیزن🥲
دقیقا مثل سه‌گانه صعود و حماسه دارن شان🛐
        

          به شخصه روون رو بیشتر از این سری می‌پسندم و حالا که بالاخره خوندمش ناراحت نیستم از این که تو راهنمایی تحریمش کردم.
متن و خط داستانی و شخصیت‌هاش خیلی خام‌تر و ساده‌تر از روون بودن. کاملا قابل حدس زدنه روندش. البته با خوندن اسپویلرها می‌دونم تو آینده یکی دو تا غافلگیری داره ولی خب از اول هم تعجب کرده بودم که چرا این احمق‌ها جاشون رو صرفا با هم عوض نکردن! که خب ظاهرا کردن. همین.
چند تا ایراد منطقی هم داره قصه که شاهکارن! مثلا باراد می‌گه چهار نفر رو دیده که از قصر در میومدن در حالی که آنا خونه بوده و این که باراد اصلا به روی خودش نمی‌یاره که مادر جاسمین رو می‌شناسه.
خلاصه شاید ادامه بدم خوندنش رو (اگر دوباره رفتم تبادل کتاب) ولی اگه نخوندم ناراحت نمی‌شم اصلا.
        

          دلتورا مجموعه عزیز من است. یک نمایشگاه کتاب در غرفه قدیانی پیدایش کردم و بدون هیچ شناختی همه‌ی جلدهایش را خریدم و یکی از بهترین خریدهای زندگی بود. مجموعه را در سال‌های آخر دبستان خواندم و آن زمان جالب‌ترین و هیجان‌انگیزترین کتاب تخیلی زندگی‌ام به حساب می‌آمد.

من خیلی از کتاب‌های ماجراجویی خوشم‌ نمی‌آید. سرگردانی شخصیت‌ها  (خصوصاً در جنگل) برایم خسته‌کننده است. اما خوبی دلتورا این است که برای این سرگردانی یک دلیل مشخص دارند. برای بازگرداندن پادشاهی دلتورا باید هفت گوهر کمربند دلتورا پیدا شود. "لیف" شخصیت اصلی داستان است که همراه با "باردا" راهی این سفر می‌شود و در همین جلد اول است که "جاسمین" دختر جنگلی را ملاقات می‌کنند و با هم به دنبال اولین گوهر می‌روند.

امیلی رودا، یک سرزمین خیالی واقعی ساخته است که جغرافیا و تاریخ خودش را دارد و به نظرم این سرزمین خیالی لیاقتش را دارد که به اندازه‌ی باقی‌ جهان‌های خیالی معروف بشود. برای مثال هر یک از گوهرهای کمربند دلتورا نمادی از بخش‌های مختلف سرزمین دلتورا است و هر یک نیرویی دارد. به همین خاطر پیدا کردن هر گوهر باعث می‌شود که آن‌ها یک نیروی جدید به دست بیاورند و به تدریج قدرتمند شوند و این به پیشرفت داستان کمک می‌کند.

دومین جذابیت دلتورا، ساختار معمایی داستان است. یعنی شخصیت‌ها برای موفقیت در جست‌وجویشان بیشتر از اینکه درگیری‌های فیزیکی داشته باشند باید معماهایی را حل کنند. معمای اینکه گوهر بعدی کجاست؟ معمای اینکه وارث تاج و تخت کیست؟ یا حتی در بخش‌هایی برای گرفتن گوهر باید از سد انواع معماها بگذرند.

حالا که فکر می‌کنم، شخصیت‌های داستان لیف، باردا و جاسمین آن‌قدرها هم عمیق پردازش نشده بودند. مثلاً هیچ چیز از جزییات منحصر به فرد شخصیت لیف و احساسات او به خاطر ندارم اما همین حالا یادم افتاد بعضی از شخصیت‌های فرعی‌تر مانند "دووم" چقدر جالب و مرموز بودند و کشف روابط بین آن‌ها چقدر هیجان‌زده‌ام می‌کرد.

امیلی رودا در روایت داستان زیاده‌گویی نمی‌کند کتاب‌ها کوتاه‌اند و خط داستانی مشخصی دارند. از طرفی بعضی از غافلگیری‌ها در طول داستان خواننده را هیجان‌زده می‌کند. مثلا منِ ده ساله از کشف بعضی از رازهای پنهان بی‌نهایت ذوق‌زده شدم و هنوز آن احساس را به خاطر دارم. (قطعاً اگر یک بزرگسال آن را بخواند چنین حسی نخواهد داشت.)

مجموعه "در جست‌وجوی دلتورا" هشت جلد دارد. بعد از آن مجموعه سه جلدی "سرزمین سایه‌های دلتورا" است و بعد از آن "اژدهایان دلتورا" که چهار جلد است و من اژدهایان را از همه بیشتر دوست داشتم و سرزمین سایه‌ها را از همه کمتر. چند سال بعد از این مجموعه‌ها، مجموعه‌ی "ستاره دلتورا" منتشر شد که صرفاً در سرزمین دلتورا اتفاق می‌افتاد اما لیف و دوستانش در آن حضور نداشتند.

بعدترها مجموعه عزیزم را به خواهرزاده‌ام اهدا کردم و او تا مدت زیادی اعتقاد داشت "بهترین" کتابی‌ است که خوانده است و به نظر من هم این مجموعه یکی از بهترین مجموعه‌های تخیلی است. که بچه‌های زیر ۱۲ سال از آن بی‌نهایت لذت می‌برند و بزرگ‌ترها دوست خواهند داشت.
        

          من هیچ شناختی از این کتاب نداشتم و یکی از دوستانم بهم معروفی کرد خیلی زیادم ازش برام تعریف کردن  از فصل اول خوشم نمی اومد اما بعد چند فصل واقعا عاشقش شدم و خیلی دوستش داشتم حس میکنم من تمومش نکردم اون منو تموم کرد🤧 واقعا دلم میخواد یگ بار دیگه مثل اولین بار  بخونمش🥲
        

          این مجموعه رو خیلی سال پیش خوندم و یادمه خیلی خوشم اومد. با دوستام گروه داشتیم و دوره می‌کردیم و درمورد کتابا حرف می‌زدیم. این از اونا بود که حسابی از ماجراهاش کیف می‌کردیم. باید دوباره بخونمش ببینم الانم همون مزه رو داره یا نه. در مورد یه کمربند بود با سنگای جادویی. یکی از شخصیتای اصلی هم دختر بود. جسمین. یا یاسمین. علامت حکومتشون هم یه دست بود که وسطش دایره داشت اگه درست یادم باشه. اینکه بعد اینهمه مدت هنوز این جزییات یاد آدم باشه، یعنی مجموعه‌کتاب قابل اعتناییه.
        

          با این که خوندنش سرگرمی خوبی بود اما هیچ خلاقیت چندانی توی داستان ندیدم. گره ها چقد سریع باز می شدن چقدر مشکل ها زود و بی دردسر حل می شدن و امان از بی جزئیاتی... توی این سبک داستان ها ذائقه ی من لا اقل  شخصیت پردازی های ظریف، فضا سازی های پیچیده و از همه بیشتر توصیفات ریز به ریز وقایع رو می طلبه و می پسنده اما توی این  کتاب  نویسنده انگار یه مروری بر داستانی داشت که قبل تر یکی دیگه مفصل ترش رو نوشته
 ولی خب بعد مدت ها یه قصه خوندم. حال داد.
        

          یادش بخیر 🥲 هیچ وقت فراموش نمیکنم که با تو کتابخوار شدم 💕
        

          این مجموعه رو به همه پیشنهاد میدم
بی نظیرترین مجموعه ای که خوندم
شاهکار هنریه