اولین معجزه رخ می دهد. بانوی سالخورده هیچ سوالی نمی کند. از جا بلند می شود و از بچه ها می خواهد دنبالش بروند. اسمش را واقعا نمی شود معجزه گذاشت. چهره ایزابل است که هنگام ادای آن کلمات اثر خودش را بخشیده. نیرویی بی پایان و اقتداری وصف ناپذیر در آن است. نوری که هرگز از چهره اش محو نخواهد شد، انگار از میان آتش گذشته.