جسدی در روز برفی:

انسان های مرموز در سراسر جهان وجود دارند و انسان هایی نیز هستند که این افراد را کشف کنند اما گاهی در پی انسان های مرموز اتفاقات تلخ و مرموزی نیز وجود دارد که شاید روزی سر راه شما نیز قرار بگیرد….
کتاب قتل در قطار سریع السیر شرق روایتگر کارآگاه زیرک و باهوشی ست که سفری را آغاز می کند و در این سفر با ماجرایی بسیار بی رحمانه،مرموز و خطرناک رو به رو می شود.آیا پوآرو می تواند این معما را نیز حل کند؟یا در راه رسیدن به پاسخ اتفاقاتی برایش رخ خواهد داد؟اگر دوست دارید تا بفهمید که در قطار سریع السیر شرق چه گذشت شروع به مطالعه ی این کتاب بکنید.

در برخی از کتاب ها شخصیت ها تنها یک اسم هستند ، اما در این کتاب حتی شحصیت های فرعی و گذرا نیز پردازش شده بودند مثال:طرزی که پوآرو پاکت نامه را باز کرد به ما می گفت که این شخص، فرد منظم و با حوصله است ، وقتی پوآرو به هتل رسید در خواست یک اتاق با حمام کرد و این مورد نشان می دهد که نظافت برای او اهمیت بسیاری دارد و هنگامی که می خواست کوپه ی قطار بگیرد درجه ی یک را گرفت که این موضوع هم اشاره به راحت طلبی پوآرو می کند و نشان می دهد که او دوست دارد همه چیز باب میلش باشد.در بخش هایی از کتاب تشبیه هایی به کار می برد که شخصیت را برای ما پردازش می کرد برای مثال در قسمتی از کتاب یک زن را به گوسفند تشبیه کرده بود، ما از این بخش می توانیم متوجه بشویم که شخصیت یک فرد مسن و پیر است و موهایی سفید رنگ دارد.

در داستان خصوصیات و ویژگی های شخصیت ها را می گفت و نشان نمی داد اما اصلا حس پرتابی به خواننده دست نمی دهد و شاید این نیز به خاطر هنر نویسنده ست.
اینکه نویسنده شخصیت های جدید را توسط خود شخصیت های داستان معرفی می کرد بسیار جذاب بود و حالت قشنگی به داستان داده بود،برای مثال در بخش هایی که در قطار و کمی قبل از آن بودند آقای بوس مدام شخصیت های جدید را معرفی می‌کرد و با آقای پوآرو سر آنها بحث می کرد.(مثال:پرنسس دراگومیردف هستند.اهل روسیه شوهرش تمام این ثروت را قبل از انقلاب روسیه بدست آورد و ...)

سرفصل های این کتاب خیلی جذاب و رمزآلود بودند مثال:یک زن؟-فریادی در شب-پوآرو یک پرونده را رد می کند و ….

زاویه دید کاملا مناسبی برای داستان انتخاب شده بود، دانای کل.زیرا برای مثال اگر پوآرو راوی داستان بود نمی توانست هم محوطه ی بیرون از قطار را و هم کوپه ی بغلی و … روایت کند، بنابراین زاویه دید درستی از جانب نویسنده انتخاب شده بود.

من این موضوع را که در میان دیالوگ ها، داستان وجود داشته باشد و این دیالوگ گاهی قطع شود و مدام پشت سر هم نباشد را خیلی دوست دارم و از نظرم اینکار باعث می شود تا حوصله ی خواننده سر نرود و کلافه نشود.(شاید گاهی هم موجب گیجی خواننده شود، بستگی به قلم نویسنده دارد)

در برخی از قسمت ها تکرار وجود داشت،برای مثال در یک قسمت به فاصله ی یک جمله دوبار از بسیار شق و رق بود استفاده کرده بود و این موضوع کمی توی ذوق می زد اما انقدری کم بود که بشود از این موضوع گذر کرد.

خواننده کاملا متوجه می شد که شخصیت اصلی یک کارآگاه است و مدام به همه چیز شک دارد و هزاران سوال در ذهنش می چرخند(مثال:در میز کناری که میز کوچکی بود کلنل آربات تنها نشسته بود و به پشت سر سرمری دبنهام خیره شده بود.آنها پیش هم نشسته بودند در صورتی که می توانستند این کار را بکنند.چرا؟پوآرو با خود فکر کرد که شاید...‌
خواننده کاملا می توانست حال و هوای بخش های داستان را حس کند مثلا زمانی که صدای فریاد شنیده می شد تپش قلب خواننده نیز شدت پیدا می کرد یا برای مثال زمانی که پوآرو در حال صحبت با دوشیزه دبنهام بود حس سردی بین آنها کاملا قابل تشخیص بود.

یک موضوع دیگر که ارتباطی با کتاب ندارد این است که از نظرم داستان هایی که از روی آنها فیلم نیز ساخته شده است مخاطب بیشتری دارد، زیرا زمانی که شما یک متن را می خوانید و بعد فیلمی از آن را می بینید تجسم ذهنی شما کاملا تکمیل و سوالات و ابهاماتتان کمتر می شود یکی از بهترین مثال ها در این زمینه هررری پاتر است.(البته این نکته ممکن است باعث کاهش خلاقیت خواننده نیز بشود)

از نظرم خانم کریستی نویسنده و شخصیت پرداز فوق العاده ای هستند زیرا پردازشی که در این کتاب شده بود را من تا به حال در جایی ندیده بودم و حس میکنم دلیل اصلی این موضوع ژانر کتاب است و از شما کتابخوان های عزیز درخواست می کنم تا این کتاب را نیز حتما بخوانید
          

            حتی اگر با یک داستان کارگاهی مواجه نباشیم، همین که قطاری با همه‌ی مسافران چندین روز در برف متوقف شود. ایده‌ی جذابی است. ماجرا وقتی جذاب‌تر می‌شود که «پوآرو» هم در همین قطار است و درست زمانی که تصمیم گرفته خودش را درگیر پرونده‌ی جدیدی نکند یک قتل اتفاق می‌افتد. 
«قتل در قطار سریع‌السیر شرق» اولین کتابی بود که از «آگاتا کریستی» خواندم. علاقه‌ی بی‌حدم به شرلوک هولمز و نویسنده‌اش آرتور کانن‌دویل، مدت‌ها سبب شده‌بود که به هیچ کتاب کارآگاهی دیگری توجه نکنم؛ اما «قتل در قطار سریع السیر شرق» همه معادلاتم را بهم ریخت. درست است که پوآرو ویژ‌گی‌هایی متفاوت با شرلوک هولمز داشت، اما هردویشان به یک اندازه خوب بودند. واقعا احساس پشیمانی کردم که چرا در سال‌های سرخلوتی نوجوانی میان کتاب‌های آگاتا کریستی بیشتر سرک نکشیده‌ام.
فضای کتاب محدود است، همه‌ی شخصیت‌ها در یک قطار گیر کرده‌اند. برای همین کارآگاه ما نمی‌تواند این طرف و آن طرف برود و به این خانه و آن خانه سرک بکشد. فقط در رستوران قطار می‌نشیند و از همه‌‌ی مسافران بازجویی می‌کند. این محدودیت مکان همان قدر که باعث جذابیت کتاب شده، تا حدی هم موجب شده که کتاب خسته‌کننده شود. ماجرا جنب و جوشی ندارد، خواننده باید توجه و دقت زیادی داشته‌باشد تا بتواند شخصیت‌ها را از هم تفکیک بدهد. چون دیگر نمی‌توانیم آن‌ها را با محل زندگی و خویشاوندان و دیگر نکاتی که در باقی کتاب‌هاست تشخیص بدهیم، تنها چیزی که از آن‌ها می‌دانیم. اسم و ویژگی‌های ظاهری و یک شماره کوپه است. اعتراف می‌کنم تا پایان کتاب تا حد زیادی برای تشخیص شخصیت‌ها گیج می‌زدم و ترتیب کوپه‌ها را نمی‌توانستم کاملاً تصور کنم. اما علی‌رغم همه‌ی این مشکلات تلاش برای کشف قاتل من را پای کتاب نگه داشت. سخت تلاش می‌کردم که فریب نویسنده را نخورم و به هر کس که برای بازجویی می‌آمد مشکوک بودم. خصوصاً به افرادی که دورتر از ذهن بودند. در یک سوم پایانی کتاب تقریباً پذیرفتم که شکست خوردم. مطمئن بودم که آگاتا کریستی چندین دهه پیش دامی برایم پهن کرده که خواننده مدعیِ قرن بیست و یک نمی‌تواند از آن نجات پیدا کند. پذیرفتم که در پایان کتاب غافلگیر خواهم شد. چون هر قدر هم شواهد را بالا و پایین می‌کردم حتی نمی‌توانستم حدس بزنم! و همین اتفاق هم افتاد. پایان کتاب جوری تمام شد که همه‌ی نکات منفی را نادیده گرفتم و پذیرفتم که خواندن کتاب‌های آگاتا کریستی، این ملکه جنایت برای هر کسی دلچسب و حتی لازم است!
از طرفی، آگاتا کریستی جنبه‌ای از آمریکا را به ما نشان می‌دهد که کمتر به آن فکر می‌کنیم. مقتول یک تاجر خیرآمریکایی است که در طول داستان ابعاد تازه‌ای از شخصیتش روشن می‌شود. خواننده هوشمند بین ماجرای کشف قاتل چیزهای دیگری هم مثل حفره‌های سیستم قضایی آمریکا را هم درک می‌کند و در کنار همه‌ی این‌ها تصمیم نهایی پوآرو نشان می‌دهد که موضع نویسنده در مقابل چنین سیستمی دقیقاً چیست. آگاتا کریستی اجازه می‌دهد هرکول پوآرو فارغ از سیستم معیوب، خودش عدالت را اجرا کند.
در پایان؛ باید بگویم درست است که قتل در قطار سریع السیر شرق دومین کتاب پرمخاطب آگاتا کریستی است. و رتبه اول به قتل راجر آکروید اختصاص دارد. ولی به عنوان کسی که فقط همین دو کتاب را از این نویسنده خوانده، قتل در قطار را خیلی بیشتر از قتل راجر آکروید می‌پسندم به چندین دلیل که ذکر هر کدامش موجب لو رفتن پایان هر دو قصه است. اما اگر بدون لو رفتن قصه بخواهیم توضیحی بدهیم باید بگویم، منطق داستان در قتل در قطار قوی‌تر است، خواننده در پایان قصه غافگیر می‌شود اما احساس نمی‌کند فریب‌ خورده‌است، نویسنده همه‌ی شواهد را مقابل چشم شما می‌گذارد اما شما نمی‌توانید معما را حل کنید و همین جست‌وجو دلچسب است. اما در قتل راجر آکروید حدی فریب می‌خوریم، کریستی چندان با ما روراست نیست و همین هم سبب می‌شود حس غافلگیری آخر داستان آن‌قدرها هم دلچسب نباشد.
و ای کاش، در سال‌های سرخلوتی جوانی و نوجوانی بتوانیم سرکی موشکافانه میان ادبیات کارآگاهی دنیا بکشیم. پیش از آن که هجوم حوادث زندگی ما را از لذت‌هایی این چنینی محروم کند.
          

            در داستان های معمایی همیشه یک یا دو شخص گناهکار وجود دارد و همیشه هم کاراگاهی این افراد را پیدا می کند. اما کتاب قتل در قطار سریع السیر شرق نشان داد که همیشه هم یک یا دو مظنون وجود ندارد….
ژانر معمایی_جنایی را بسیار دوست دارم و همیشه جزو سه ژانر برترم بوده، داستان های پوارو، شرلوک و خانم مارپل را همیشه دوست داشتم و می توان گفت یکی از طرفداران ژانر معمایی و معمایی_جنایی هستم. این کتاب هم مثل تمام داستان های جنایی روایت حادثه ای مرموز، بی رحمانه و خطرناک بود که در یک قطار اتفاق می افتاد. و در این داستان هم پوارو کاشف پرونده بود…
تقریبا همه ما تا بحال کتاب هایی را خوانده ایم که شخصیت ها فقط یک اسم  ، حتی در بعضی کتاب ها ما از شخصیت های اصلی هم اطلاعات کافی را نداشتیم! اما در این کتاب ما خصوصیات شخصیت های فرعی داستان را هم می دانستیم. و این مشخصات و اطلاعات به طور خودکار و غیر مستقیم به ما منتقل می شد و اصلا حالت پرتابی نداشت. مثلا در یک قسمت کتاب پیرزنی به یک گوسفند تشبیه شده بود و ما از این تشبیه متوجه می شدیم که این خانوم پیر و سالخورده است و موهای سفیدی دارد. یا مثلا از روی سفارش پوارو برای کوپه درجه یک می توانستیم بفهمیم پوارو راحت طلب است. و به همین دلیل خواننده به طور کامل می توانست بفهمد که نقش اصلی کارآگاه است و به همه چیز مشکوک است. و صد البته پرتابی نبودن اطلاعات بخاطر هنر نویسنده بود.
معرفی شخصیت ها توسط خود شخصیت ها انجام می شد وهمین معرفی را جذاب می کرد ولی استفاده زیاد از ان کمی حوصه سر بر شد. مثلا انجایی که اقای بوس پرنسس دراگومیردف را به پوارو معرفی می کرد معرفی اصلا پرتابی به چشم نمیامد و همین پئنی مثبت بود.
زاویه دید داستان به خوبی انتخاب شده بود. اگر زاویه دید داستان چیزی جز دانای کل می بود اصلا نمی شد اطلاعات بیرون از کوپه، قطار و … را توصیف کند.
توصیفات داستان خیلی خوب بود و خواننده می توانست حال و هوا را درک کند. مثلا وقتی صدای داد و فریاد میامد ما به شدن نگران می شدیم و به قول خودمان تپش قلبمان زیاد میشد. و وقت هایی هم که پوارو با یک خانوم صحبت می کرد ما فضای بی حس وحال انجا را حس میکردیم.
کتاب هایی که از روی آنها فیلم ساخته می شود، و ما هم فیلم و هم کتاب را می بینیم و می خوانیم، بدون شک بهتر و بیشتر متوجه می شویم و خیلی از سوال  های ما با دیدن فیلم یا خواندن کتاب برطرف می شود.
یکی از مهم ترین خوبی های این کتاب پایان متفاوت ان بود که به قول خودمان خواننده را شوکه کرد! معمولا در داستان هیچوقت همه قاتل نیستند، اما در اینجا همه افراد حاضر در قطار گناهکار بودند! همین پایان جذاب و متفاوت، کاری کرد که این کتاب را بیشتر و بیشتر دوست داشته باشم.
از نظرم نویسنده این کتاب(خانم کریستی) نویسنده بسیار فوق العاده ای است که شخصیت پردازی و توصیف صحنه فوق العاده ای هم دارد که همین باعث شده کتاب قتل در قطار سریع السیر شرق محشر شود. بدون شک اگر توصیفات این نویسنده نبود کتاب افت شدیدی پیدا می کرد. و چه بسیار که این موضوع در ژانر معمایی و جنایی چند برابر می بود.
تنها ایراد این کتاب تکرار بعضی از جملات بود؛ که زیاد نبود و بدون شک با وجود پئن های مثبتش می توان ازش گذشت.:)
و در آخر کتاب قتل در قطار سریع السیر شرق یکی از کتاب هایی است که با قطعیت می توان گفت برای معما دوستان پیشنهاد ویژه ای است. کتابی که مطمئنا بعد از خواندن آن خوشحال هستید که وقتتان را برایش گذاشته اید. پس این کتاب را از دست ندهید:)
          

            بسم‌الله
«عدالت منهای قانون»
خودم، خودم را از قبل اسپویل کرده بودم ( با تشکر از شبکه نمایش). با اینکه می‌دانستم پایان داستان چگونه است، ولی برایم جالب بود بدانم نویسنده چطور انگیزه های قتل را برایم رو می‌کند. 
در کل جالب و سرگرم کننده بود.
در آخر این سوال پیش می‌آید:
کدام یک ارجحیت دارد ، عدالت یا قانون ؟
          

            قتل ،ماجراهای زیادی را به دنبال خود می کشاند و افراد زیادی را درگیر خود می کند که بفهمند قاتل کیست ؟ ، هدف اش چه بود ؟ مجازات اش چیست ؟ ولی چه کسی راست می گوید و چه کسی دروغ و اما قاتل این داستان کیست  ؟ 
کاراگاه که فرد باهوش و با تجربه ای است ، حالا گیر مسئله ای افتاده است که هیچ جوره درست در نمی آید و کلافه شده است و نمی تواند تصمیم بگیرد ، اگر می خواهید بدانید قاتل داستان کیست به شما پیشنهاد می کنم این کتاب را بخوانید .
کتاب موضوع جذابی دارد ولی روند آن کمی کسل کننده است و نویسنده می توانست با کم کردن حجم کتاب و صفحات آن ، کتاب را جذاب تر کند ، توصیف مکان خوبی داشت و می توانستم در ذهنم تصویر سازی کنم .
شخصیت پردازی اش کمی جا داشت تا من بیشتر شخصیت را بشناسم و با خلقیات آن آشنا شوم ، دیالوگ ها به علت ترجمه زیاد خوب نبود و نمی توانست با آن ها ارتباط برقرار کرد .
          

            در کل رمان جنایی چیزی نیست که علاقه من باشه یا برام تو اولویت قرار بگیره ولی با تعریفی که از کریستی شنیده بودم و با پیشنهاد باشگاه خوندنش رو شروع کردم.. :)
داستان با قتلی که در یک کوپه قطار اتفاق می‌افته، شروع میشه.
هر سری کتاب رو دست میگرفتم دوست داشتم یک نفس تا آخر بخونم و ببینم چی میشه..آیا حدسم درست بود یا نه..

کتاب به جزئیات خیلی ریز و دقیقی میپردازه که واقعا ذهن رو درگیر می‌کنه حتی چندبار خودم رو بخاطر قضاوت‌های عجولانه سرزنش کردم.. 
کاراگاه معروفِ کریستی، دیدگاه جالبی داشت؛ سریع و عجولانه نتیجه‌گیری نمی‌کرد؛ با اینکه همه‌چیز قابل توجیه به نظر می‌رسید اما باز به نتایج‌ بدست اومده شک کرد و با دید تازه‌ای به بررسی اتفاقات ‌برگشت..

☘️از متن کتاب: 
شما در اشتباه هستید. قضایا را وارونه می‌بینید. قبل از اینکه از خودم بپرسم «این مرد کجا غیبش زده» از خودم می‌پرسم: «چنین کسی واقعاً وجود دارد؟» چون اگر این مرد ساختگی _ یا قلابی _ باشد، به مراتب آسان‌تر می‌شود او را غیب کرد!!

در کل مغز و نبوغ کریستی رو ستایش میکنم.. D: خارق‌العاده بود نتیجه‌گیری و‌ پایان کتاب.. لذت بردم و به همه کسانی که به این ژانر علاقه‌دارند پیشنهاد میکنم..

✨فیلم‌هایی هم با همین نام هم ساخته شده.
. فیلم اولی در سال ۱۹۷۴ بر اساس داستان این کتاب ساخته شده و بسیار موفق بوده.نامزد ۵ اُسکار هم شده بود.
. در سال ۲۰۱۰ در ادامه مجموعه تلویزیونی پوآرو، نسخه تلویزیونی از این کتاب با تغییراتی در داستان آن ساخته شد‪ه‬.
. در سال ۲۰۱۷ نیز فیلمی بر اساسش ساخته شده..

در حال حاضر فقط فیلم سال ۲۰۱۷ رو دیدم.. قشنگ و‌جالب بود..
اما مثل کتاب دقیق و با جزئیات نبود..انتظار بیشتری داشتم.

مثل این‌که دهمین کتابیه که کاراگاه پوآرو در اون حضور داره..
و‌ چون کتابای قبلی رو نخوندم راجع بهش نظری ندارم..
ولی یک شخصیتِ تکراری و اسطوره، فضای داستان‌ها رو‌ خیلی تکراری نمی‌کنه؟🫣🤔
          

            بواسطه ی عضویت در باشگاه کتابخوانی هزارتو ، این کتاب رو خریدم و شروع به خواندن کردم. برای خودم جالب بود که تابحال کتابی در این ژانر نخوانده بودم چون واقعا جذبش شدم ،انقدر کشش داستانی زیاد و ترجمه روان ‌ و خوب بود که دلم نمیخواست کتاب را زمین بگذارم.
به همه کسانی که به استراحت فکری و غرق شدن در رمان و لذت بردن از یک داستان پرهیجان احتیاج دارند خواندنش رو توصیه میکنم
          

            رمان بسیار جذاب دیگری از ملکه جنایت. شاید توی دوران دبیرستان این اثر رو خوندم ولی بعد از اون دیگه نتونستم از آگاتا کریستی دل بکنم.
همین جا ها بود که فهمیدم علاقه وافری به ادبیات جنایی و معمایی دارم. کتاب دیگه ای که تونست داستانش در این اندازه من رو جذب کنه که دو روزه تمومش کنم کتاب «راز داوینچی» بود.
          

            از وقتی کتاب رو تموم کردم همه‌ش دلم میخواست چیزی بنویسم؛ برای ستایش آگاتا کریستی و نبوغش توی نوشتن ژانر معمایی.
چون همه چیز توی این داستان بی‌نهایت کامل و بی‌نقص بود. 
شخصیت‌های خوب، شخصیت‌های بد.
همه‌چیز کامله و همه‌چیز بی‌نقصه.
انقدر از خوندن این کتاب لذت بردم که احساس میکردم مغزم هم از این کامل بودن لذت می‌برد. چون تو نمیدونی دقیقا چه اتفاقی افتاده و کی بده و کی خوبه.
ولی از خودت میپرسی مگه این مهمه؟ مگه این مهمه که کی خوب باشه و کی بد؟
مهم اینکه زخمی که بر دل انسان‌ها گذاشته شده چقدر عمیق بوده که باعث شده همچین اتفاقی رخ بده.
          

            علاقه ای به کتاب های جنایی نداشتم.هنوز هم نمیتونم بگم جزء علاقه مندان این ژانر هستم. اولین بار نسخه قدیمی اقتباسی از کتاب را دیدم(۱۹۷۴) بعد نسخه ی صوتی اش را گوش کردم.بعد اقتباس جدید را  دیدم(۲۰۱۷) بعد نسخه الکترونیکی اش را خواندم.
کتاب برام به قدری گیرا و جذاب بود که هرگز از یادش نبردم.شروع کردم به خواندن اثار آگاتا کریستی.
اما هنوز قتل در قطار سریع و سیر شرق برام شیرینی خاصی داره.
قتل در اورینتد اکسپرس با اثار جنایی رایج تفاوت هایی داره 
اول این که با یک پرونده  جنایی حقیقی طرف نیستیم
دوم فرجام قاتل یا قاتلین در این داستان بسیار  متفاوته
سوم  امکان تحقیقات خاصی فراهم نیست چون قطار در برف متوقف شده
همین چند نکته جذابیت کتاب را افزایش داده و البته شاهکار بودن قلم آگاتا کریستی را.
اگر از داستان های جنایی لذت میبرید
اگر تازه میخواید این ژانر را شروع کنید
اگر عاشق آگاتا کریستی یا پوآرو هستید
این یک انتخاب عالی برای شماست شک‌نکنید.
          

            کتاب هشتم ۱۴۰۲ 
آگاتا کریستی نویسنده ای که با کتاباش عاشق کتابخوانی و عاشق داستان های معمایی جنایی شدم نویسنده ای که عاشقشم و بیشتر از هر نویسنده دیگه ای کتاب هاشو دارم همیشه داستان های خوب می نویسه
 من کتاب های آگاتا کریستی بیشتر از این نظر دوست دارم که تو بعضی داستان کسایی که کشته میشن حقشون بوده بمیرن مثل این داستان و داستان نه بچه زنگی یا آنگاه هیچکس نماند نشر یوشیتا
تو این داستان عاشق پوآرو شدم مخصوصا که آخرش پرونده رو حل کرد و دو تا راه حل گذاشت داستان و فضا سازی جالبی داشت  
فک کن قتل تو یه قطار تازه برفم بیاد قطار توی برف گیر کنه بعد پوآرو هم تو قطار باشه بعد مسافرای اون قطار از هر قشر ملیت و فرهنگی باشن مگه میشه عاشق این داستان نشد 
تازه نقشه قتلم جوری طراحی شده بود که شما خیلی سخت بتونین قاتلو حدس بزنین
کلا این داستانو پیشنهاد میکنم بخونین عاشق داستان جنایی باشین که قطعا عاشقش میشین 
          

            سلام ب عزیزان واسه درمان خانومم  هزینه ش موندم مسلمونی میتونه کمکم کنه  پاش باید عمل بشه ب همین ماه محرم ب امام حسین ع هزینه داروهاشو  ندارم  گارکر سرگزرم بیمه ندارم مستعجرم مسئولی کسی ک میتونه قسمش میدم ب اهل بیت ب فاطمه زهراع  درحد توانش ب دادم برسه دیگه چاره ای نداشتم
5859831138890248  ش کارت شجاعی زاده    ب جون دوتا بچم حروم خور نیستم