وقتی شهروندان رای میدهند بیش تر از آن که برای ساختار بندی زندگی خود تصمیم گیری کنند، کسی را بر می گزینند که چنان تصمیم هایی از طرف آنها بگیرد. اما چیزی که به رأی دادن خصلتی دموکراتیک می دهد این است که به شرط انتخاباتی بودن رقابت، به مردم قدرت و اختیار می دهد، آدم های رذل را با یک اردنگی بیرون میکند و از این طریق سیاستمداران را در برابر مردم پاسخگو می سازد...

فاشیسم: ارزشهایی مانند خردگرایی پیشرفت آزادی و برابری در فاشیسم به مبارزه رهبری قدرت قهرمان پروری و جنگ طلبی تغییر یافتند. در این معنا فاشیسم واجد ضد ویژگی»است. عمدتاً بر اساس چیزهایی تعریف میشود که با آنها ضدیت دارد فاشیم شکلی از ضد سرمایه داری، ضد لیبرالیسم ضد فردگرایی ضد کمونیسم و ضد چیزهایی مانند آنهاست. با این حال، تجسمی از اجتماع ملی ای که به طور ارگانیک متحد است درون مایه اصلی فاشیسم را شکل می دهد. این درون مایه در باور به توانمندی از راه وحدت نشان داده میشود. فرد در معنای لفظی هیچ است؛ هویت فرد باید به طور کامل جذب هویت اجتماع یا گروه اجتماعی شود. آرمان فاشیسم یعنی قهرمانی که وظیفه، افتخار و فداکاری انگیزه اوست و برای قربانی کردن جان خود در راه شکوه ملت یا نژاد خود، و اطاعت بی چون و چرا از رهبر عالی آماده است...

الگوهایی هم از دموکراسی وجود دارند که بر پایه اصل حکومت برای مردم ساخته شده اند. و عرصه کمی برای مشارکت عمومی اعم از مستقیم یا غیر مستقیم ایجاد می کنند. عجیب ترین نمونه چنین الگوهایی را میتوان در به اصطلاح دموکراسی های توتالیتری دید که تحت زمامداری دیکتاتورهای فاشیستی مانند موسولینی و هیتلر شکل گرفتند. اعتبار دموکراتیک این گونه رژیم ها بر پایه این ادعا بود که «پیشوا» و فقط پیشوا به تنهایی منافع واقعی مردم را در نظر دارد و به این ترتیب به طور ضمنی اعلام میکرد که "دموکراسی راستین" را میتوان با دیکتاتوری مطلق برقرار کرد. در این موارد فرمانروایی عمومی معنایی نداشت جز تسلیم آیینی در بربر اراده رهبری کاملاً قدرتمند. این تسلیم به شکل گردهمایی ها راه پیمایی ها و تظاهرات سازمان دهی می شد. این نوع حکومت را گاهی دموکراسی پلبیسیتی هم نامیده اند. اگرچه دموکراسیهای توتالیتری ثابت کرده اند که صورت هجو آمیزی از عقیده متعارف حکومت دموکراتیک اند تنشی را هم نشان داده اند که ممکن است بین حکومت به وسیله مردم یا مشارکت عمومی و حکومت برای مردم(حکومت به سود عمومی) وجود داشته باشد. برای مثال حامیان دموکراسی نمایندگی خواستار آن بوده اند که مشارکت عمومی در سیاست را به دادن رأی محدود کنند زیرا می ترسند که عموم مردم خرد تحصیلات و تجربه لازم برای حکومت عاقلانه خود نداشته باشند.

جهانی شدن فرهنگی فرایندی است که با آن اطلاعات، کالاها و پنداشتهایی که در بخشی از جهان تولید شده اند وارد جریان جهانی میشوند و به کاهش تفاوتهای فرهنگی بین ملتها منطقه ها و افراد می انجامد. این جریان را گاهی فرایند مک دونالدی کردن نیز تعریف کرده اند...