آیا از اون مدلای عاشقانه پسند هستین؟ پس کتاب مناسب شماست. 
حقیقتا عاشقانه، ژانر موردعلاقه ام نیست و خیلی ارتباط نمیگیرم باهاش. باز یه چیزی غیر عاشقانه داشته باشه شاید برام جالب تر باشه که صدای آرچر یه معمای کوچولوی هم داشت مثلا. پس چرا خوندم این کتاب رو؟ باید بگم که من گاهی بین خوندن کتابهایی که دقت و توجه میخوان، برا اینکه یکم سرعت خوندنم بالابره یه عاشقانه صرف برمیدارم، چون از روی توصیفات بدون عذاب وجدان میپرم😁 بله این دلیلشه😅
          

            این کتاب نماد دختریست برای مردی که هرگز روی شادی را در زندگیش ندیده؛ نماد شادی و خوشحالی.
"صدای آرچر" قطعا جزء زیباترین کتاب‌هایی بود که خواندم. این کتاب برای من واقعا ارزشمند بود.
یک عاشقانه‌ی جذاب درمورد دو نفر با دنیایی کاملا متفاوت که تنها شباهتشان ضربه‌ایست که خورده بودن.
حس و حال خوب و آرامش عظیمی که از شخصیت های اصلی داستان گرفتم وصف نشدنی بود؛ طوری که بری دوست داشتنی احساساتش را بیان میکرد بامزه و بانمک بود.
من با این کتاب و شخصیت‌هایش واقعا زندگی کردم.
ملانی و لیزای خبرنگار و صدالبته رک ولی دوست داشتنی که احساس صمیمیت را در بری عزیزم ایجاد کردند.
آنی مهربان و بخشنده که لذت همسایگی با او تا همیشه در حسرت من می‌ماند.
تراویس زبون‌باز که تصور لبخند زیباش کار آسانیست و باعث لبخندم می‌شود.
خائن کوچولویی که دلیل نزدیکی آرچر و بری شد و آرچر...
آرچری که انقدر زیبا عاشق بری شده بود که میتونم تا ابد براش اشک بریزم، طوری هم رو می‌پرستیدن که باعث میشد سرم رو به بالشم بکوبم و جیغِ از سر ذوقم رو درونش خفه کنم.
از معدود کتاب‌هایی بود که فوق‌العادگی خودش رو تا انتها حفظ کرده بود و این مسئله من رو به وجد می‌آورد.
کتاب‌هایی که از زبان مرد داستان است به طرز شگفت‌انگیزی موردعلاقه‌ی من هستن. تا حدود صفحه‌ی ۱۰۰ خودم را آماده کرده بودم که این ایراد را بر کتاب بگیرم که آرچر وارد عمل شد؛ بزرگمردِ خجالتیِ بری.
چقدر برای آرچر و اتفاق ناگواری که براش افتاد گریه کردم؛ گاهی اوقات صدای درون آرچر و استرسی که بابت تصور مسخره شدن می‌کشید دیوانه‌ام میکرد. آرچر فقط نیاز به کسی داشت که کمی برای نزدیکی به او پافشاری کند تا او نیز برایش سنگ تمام بگذارد.
زندگی آرچر از هر جهت به بری منتهی بود. اگر خوشتیپ کنم بری خوشحالم میشود، اگر بری بخواهد با تراویس بیرون می‌روم و اگر‌ بری...
البته که اینکار از نظر اخلاقی کمی نادرست است اما چه کسی اهمیت می‌دهد؟!
خواندن کتاب احساسات منو درگیر کرده بود و فکر میکنم بیشترین اشکهایم را صرف این داستان کردم.
درمورد اینکه فیلمی با چنین موضوعی ساخته شده یا نه اطلاعی ندارم اما مطمئنم اگر وجود داشته باشد به شخصه طرفدار پروپاقرص آن خواهم شد.
          

            این کتاب به حدی جذاب بود و من رو دنبال خودش می‌کشوند که در عرض چند ساعت تمومش کردم 
با اینکه از آخرین باری که کتاب عاشقانه خوندم ، سال‌ها می‌گذره و این سبک داستان‌ها رو دوست ندارم ، اما خیلی اتفاقی چشمم به این کتاب افتاد و تصمیم گرفتم بخونمش 
مثل باقی داستان‌های عاشقانه اصلا کلیشه‌ای نبود ، مرد قوی و زنی که به کمک نیاز داره؟ اصلا... 
در واقع موقعیتی که آرچر داشت داستان رو هزاران برابر جذاب‌تر کرده بود ، در مقایسه با داستان‌های جوجو مویز باید بگم که زمین تا آسمون فرق میکنه و یک عاشقانه فوق‌العاده ست... 

{ چشمان او همه‌ چیز را به من گفت }
          

            من 
هر چی از این کتاب بگم ، کم گفتم 
تر و تمیز و قشنگ :)))) ☔☁️
ینی قلبم پره از پروانه...
واقعا احساسم جا موند لابه لای ورق ها...
و اگه تو کسی هستی که کتاب صدای ارچر و شروع نکردی ، من بهت حسودی میکنم :) خیلی...خوش ب حالت  
🩶آی لااااو دیس بوک به خدا :)))) 🤍
بخونید و بزارید نم بارون به دلتون بشینه...

یه کوچولو فقط آخرش افتاد تو سرازیری ، کاش طولانی تر بود :)
          

            همین الان تموم شد..یکی از بهترین عاشقانه‌های دنیا با شخصیت های اصلی متفاوت و عزیز..
این کتاب تونست روح منو لمس کنه 
به همه کسایی که ژانر عاشقانه دوست دارن توصیه میکنم 
و یکی از دلایلی که این کتاب برام جذاب بود ربطش به اساطیر یونان بود..😭😭✨
          

            نمی‌تونم بگم چه حسی دارم، ولی یه جورایی شبیه موقعیه که نهم نوامبر رو می‌خوندم و رسیده بودم به قسمت آخرش. اولش فکر میکردم قراره پایانش اون طوری باشه ه دلم نمی‌خواد و کتاب رو بسته بودم فقط خدا خدا می‌کردم چیزی که توی ذهنمه اتفاق نیفتاده باشه.
با تردید صفحات رو ادامه دادم ولی پایانش به قدری زیبا و دوست داشتنی و پر از حس و حال خوب بود که ناخواسته چشم‌هام پر از اشک شدن و می‌تونستم از قشنگیش گریه کنم:) 
روند داستان اصلاً خسته کننده به نظر نمی‌رسه و قشنگی و رامش اون محیط و خون‌گرمی مردمش رو میشه حس کرد، یکی از چیزهایی که خیلی زیاد دوستش داشتم خونه‌ی آرچر بود که واقعاً زندگی کردن تو چنین جایی قشنگه!
درباره شخصیت‌های اصلی، هر دوشون گذشته تلخی داشتن و به نوبه‌ خودشون آسیب دیده بودن. می‌تونم بگم بین تموم کتاب‌هایی که خوندم و شخصیت‌هایی که می‌شناسم، بعد از رایل، آرچر و گذشته‌اش از همشون دردناک‌تر و آزاردهنده‌تر بود و چندتا زخم کوچولوی دیگه به روح و احساساتم اضافه شد.
به نظرم یچ کلمه‌ای نیست که آرچر رو توصیف کنه و فقط می‌تونم مثل بری مکث کنم و بگم: اون بی‌نظیره! 
اونقدر شخصیت و رابطه‌ی این دو نفر قشنگ و شیرینه دلم میخواد همین الان فراموشش کنم و از اول شروع کنم به خوندنش. انقدر که غرق داستان شدم اصلا متوجه اطرافم نبودم و انگار فقط تو پیلاین حضور داشتم و اونجا زندگی میکردم. واقعا بنظرم جا داره از این کتاب بیشتر صحبت بشه و خیلیا عاشقش میشن:)
          

            پاراگرافی از کتاب : 
اتفاق های بد به خاطر این نمیوفته که مردم حقشونه ، اصلا کار دنیا اینجوری نیست . فقط ... زندگی همینه و علی رغم اینکه ما کی هستیم ، باید نقشی رو که بهمون داده شده قبول کنیم ، هرچند ممکنه افتضاح باشه؛ و تمام تلاشمون رو بکنیم تا در هر صورت رو به جلو حرکت کنیم ؛ که در هر حال عشق بورزیم ؛ در هر حال شاد باشیم ... و ایمان داشته باشیم که ماجراجویی ما هدفی داره .
          

            صدای ارچر کتاب بسیار جذابی هست که دید تو را نسبت با انسان های ناشنوا عوض میکنه .و تو علاقه پیدا می‌کنی که زبان ناشنوا یاد بگیری این کتاب پر از صحنه های زیبا عاشقانه و گوگولی بود 
زیبایی باحالی و دلنشین بودن ارچر بیش از حد هست در حدی که عاشق میشی 
کتاب هم در مورد دختری هست که با پسری ناشنوا به نام ارچر آشنا میشه که ارچر خیلی تنهاست و چون نمی تواند حرف بزنه با کسی ارتباط برقرار نمیکنه و ولی دختر داستان زبان ناشنوا بلده