چرا وقتی اسم کتاب انقدر قشنگ و با ربط به موضوع کتابه باید یه چیز دیگه ترجمه بشه؟؟ خلاقیت همیشه هم خوب نیست
اسم اصلی کتاب هست:
Something from Nothing
بازنویسی شده ی یک داستان قدیمی یهودی درباره ی استفاده کردن دوباره از چیزهایی که ظاهرا دیگه به درد نمیخورن
          

            برای یک داستان محشر، باید یک یادداشت محشر نوشت.🤩

از تصویر گری به وجد آماده‌ایم.
در کنار داستان اصلی یک داستان صامت هم در پایین کتاب جریان دارد. که بارها برای آن قصه گفته‌ام و دنبال ارتباطش به داستان اصلی گشته‌ایم. راستی درب خانه موش‌ها را در خانه ژوزف پیدا کردید؟
برخلاف جریان فعلی زندگی ‌ها که غالبا بچه‌ها دنبال وسایل نو و جدید هستند ژوزف علاقه زیادی به یک وسیله اش دارد و یک پدر بزرگ خلاق و خوش فکر که کمک می‌کند تا مسئله ژوزف *حل* شود.
نکته قابل توجه در این کتاب وجود یک خانواده واقعی با حضور پدر بزرگ و مادر بزرگ و... بود. همه در کنار هم و...
و ساختار زیبای این خانه و تعامل دلنشین اعضای خانواده که  در تصاویر قابل دریافت و فهم است.

تکرار یک بند از قصه در طول داستان که اتفاقا بخش اصلی و حل مسئله داستان است و کودک حفظ میشود و این قسمت را خودش تکرار می‌کند، کمک می‌کند تا مفهوم و هدف داستان بیشتر در ذهنش بنشیند و یا حتی در طول کارهای دیگر هم استفاده کند.


          

            داستان دور نینداختن سریع این روزهای ما هست، چیزی که کهنه شده یا حتی دلمان را زده ، چکارش کنیم ... هوووم بیندازیمش دور...
اما پدر بزرگ کار دیگری انجام میدهد و داستان محشر را درست میکند ...
تصویر گری کتاب به جرئت میگویم یکی از بهترین تصویر گری های کتاب کودک هست ، تصاویر با جزییات بسیار و داستانی را که خودش به تنهایی روایت میکند که در متن وجود ندارد و در پایین نوشته زندگی موش ها که زیر زمین خانه آنها هم زندگی میکنند را و سیر زندگی آنها را هم روایت میکند ... 
یکی از بهترین داستان ها هست ... 
          

            یک داستان محشر .. واقعیتش همه تعریف کردن ..
نمیشه چیزی در موردش نوشت ..۲ داستان در یک کتاب
 تصویرگریش رو باید هزاااار بار ببینی و تازه بعد از خوندنش
یه دور قصه موش‌ها رو مرور کنی 😍 و خود خانواده جذابی
که به تصویر کشیده شده و پر از مهر و محبت و صمیمیته ..

و موضوع عدم مصرف گرایی، محیط زیست و استفاده 
چندباره و چند منظوره از وسایل‌ها به جای تنوع طلبی .. 
‌
و جذابیت خیلی بالاش تکرار مکرر بندهایی از کتاب هست
که بچه با تو تکرارشون میکنه و ملکه ذهنش میشه و توی
زندگی بعنوان کلید واژه میتونی بهشون یه اشاره کنی تا یاد
مفهوم بیفته و تو موقعیت از اون داستان معناش رو زندگی کنه

کنارش تو همین موضوع کتاب لباس همیشگی من رو
هم میتونی بخونی😉
          

            خانم وکیلی از آن مترجم هاست که دست روی هر کتابی نمیگذارد و این کتابش، عجب کتابی است.
تصویرگری‌اش که برای خود دنیایی پر جزییات دارد و خانواده و صمیمیت در ان موج می زند.
داستان هم حرفی برای گفتن دارد و سوژه اش کهنه ناشدنی و الگو گرفتنی است.