به نام او

بدین گونه اشرافیت با ساختار سنگینش، که تنها تک و توک پنجره‌ای دارد که از آنها اندک نوری به درون بتابد، با همان بی‌بهرگی از بلند پروازی اما با همان صلابت ستبر و کور معماری رمانتیک، همه تاریخ را در خود به بند می‌کشد، حبس می‌کند و می‌چروکاند

تمام هدف و نتیجه گیری طرف گرمانت جلد سوم در جستجوی زمان از دست پروست در این دو سه خط بالا خلاصه میشود. پروست در این کتاب با هنرمندی تمام فضای سنگین و رخوت آلود اشرافی فرانسه را به تصویر می کشد و ملالی که سالها خود در زندگی شخصیش تجربه کرده است را به مخاطب منتقل می کند. پروست تا پیش از انزوای خودخواسته در سالهای آخر عمرش، همانند راوی اوقاتش را در محافل و مهمانی های اشرافی میگذرانده است و کاملا با فضا و افراد این طبقه آشناست و به همین دلیل شخصیتهای در جستجو... اینقدر باورپذیرند. نکته دیگری که دوست دارم در مورد طرف گرمانت بگویم فصل کوتاهی ست که راوی به توصیف چگونگی مرگ مادربزرگ می پردازد صحنه ای که بدون اغراق شاهکار است