جایی به نقل قول شنیدم که مرحوم زرین کوب درباره کتاب هایی که در مورد ادبای پارسی نوشته است گفته نوشته های من در واقع جوششی درونی است که متبلور از خوانش این آثار است. و در اصل هم همین است و من، به شخصه، این موضوع را در این کتاب حس کردم.
از آنجا که این کتاب حاصل یک جوشش ذهن درباره حافظ است، پس بسیار در هم تنیده با غزل های حافظ خواهد بود و برای فهم مطالب آن باید بیش از چند بار غزلیات حافظ را خوانده باشید تا تلمیحات با غزلیات مختلف را دریابید. 
نثر کتاب هم اگرچه در برخی پاره ها شاعرانه طور می‌شود اما طولانی و سنگین است. آنطور که برای به پایان رسیدن جملات باید یک نیم صفحه انتظار بکشید.
نظر من این است که مرحوم زرین کوب تاریخ نگار بهتری است. چرا که فصل های مربوط به وقایع تاریخی منطقه شیراز را دلکش تر روایت کرده است.
          

            حافظ همیشه براساس سلیقه ها معرفی میشه. هر فرقه ای به نوعی تلاش کرده تا با مهمل بافی و تکیه بر افسانه ها حافظ رو به خودش نسبت بده.

اما اینجا دکتر زرین کوب با قلم بسیار ساده، روان و جذابش تمام تلاشش رو می کنه تا حافظ رو همونطور که هست و براساس مستندات تاریخی به ما معرفی کنه. بستر تاریخی جامعه ای که حافظ توش زیست داشته رو به زیبایی هر چه تمام تر برای ما معرفی میکنه تا مخاطب رو با پیش زمینه ای قوی به استقبال فهم كلام حافظ ببره.
جایی هم که تاریخ مشخص نیست به صراحت میگه نمی دونم ولی این چند تا نظریه هست توی خواننده هر کدوم رو دوست داری بپذیر.

از کوچه رندان یکی از بهترین کتاب هاییه که تا حالا خوندم و بنظرم لازمه که هر فارسی زبانی این کتاب رو بخونه.
          

            آن ها که کتاب نمیخوانند،
عمر کوتاه تری دارند،
و آن ها که میخوانند، 
هر بار با قهرمان قصه،
وارد ماجرایی جدید میشوند 
و هزاران بار عمر میکنند ...
⠀
از کوچه زندان یکی از بهترین  کتابهایی است که خواندم