رد گم همون کتابی بود که احتیاج داشتم تو این برهه بخونم. نه برای موضوع و محتواش، به‌خاطر فرم روایتش. با این که این کتاب رو پدر ادبیان مدرن آمریکای لاتین می‌دونن، به نظرم ساختارش کاملا کلاسیکه و این چیزی بود که بعد یه مدت دوری از رمان‌های این تیپی تشنه‌ش بودم؛ تکرار الگوی «سفر قهرمان» منتها در منسجم‌ترین و خوش‌آهنگ‌ترین حالت ممکن. 
تو یادداشت‌هایی که راجع بهش خوندم و شنیده‌هام زیاد گفته شده بود که سخت‌خوان و ثقیله، اما من خیلی خوب باهاش ارتباط برقرار کردم و برام روون و دلچسب بود.
به طور کلی ادبیات آمریکای لاتین برام جالب و دوست‌داشتنیه چون حس می‌کنم یک سری خوی مشترک باعث می‌شه هم‌ذات‌پنداری بیشتری داشته باشم با قصه‌های اون خطه.

بخونید و از سفر لذت ببرید.
پ.ن: یه نیم‌ستارهٔ دیگه هم برای ترجمهٔ یک‌دست و خوب ونداد جلیلی. :))