داستان از یک خواب آغاز می‌شود‌. خوابی که در آن هاجر همسر مکرمه ابراهیم نبی از عبدالمطلب می‌خواهد تا فرزندش اسماعیل را سیراب کند و بدین وسیله او را به‌سمت حفر دوباره چاه زمزم که توسط قبیله جُرهُمیان پر شده هدایت می‌کند. و این سرآغاز روایتی است از زندگی شگفت‌آور محمد امین. 
"به امین بگو دوستش دارم" مستندی است روایی_تاریخی از تاریخ صدر اسلام درباره چهار حامی پیامبر (ص): عبدالمطلب. ابوطالب. حمزه و جعفر. 
و علی (ع). حامی و وصی محمد. آنکه نامش در سطر سطر کتاب دیده می‌شود اما فصلی به نام او نیست. و این نیست مگر نشانی از زیرکی و هوشیاری نویسنده اثر. 
اثری شاخص به دلیل روایت‌های بکر و معتبر تاریخی ناشنیده و یا کمتر شنیده شده. 
این قطع رقعی ۳۲۱ صفحه‌ای که توانایی نویسنده در شخصیت‌پردازی و تسلطش در ایجاد میزانی‌های روایی را به رخ خواننده می‌کشاند توسط نشر نیستان روانه بازار چاپ شده است. 


          

            کتاب «به امین بگو دوستش دارم» رمانی مذهبی است که زندگانی پیامبر را از سالهای قبل از تولد ایشان، تا سالهای صدر اسلام روایت کرده است.
کتاب دارای فصل‌های مختلف و راویان مختلفی است. فصل‌های ابتدایی از زبان #عبدالمطلب و #ابوطالب و پس از آن‌ها فصل‌هایی به روایت جعفر‌بن‌ابی‌الطالب(پسرعموی پیامبر) و حمزه‌ عموی پیامبر روایت شده است.
این تعدد نگاه‌ها و راویان به کتاب وجهه‌ای متفاوت و جدید داده است و به جذابیت داستان افزوده.
نویسنده به جزئیات زیادی از تفکر و سبک زندگی اعراب پیش و پس از آغاز اسلام پرداخته که در شناخت اوضاع و شرایط آن زمان به مخاطب کمک فراوانی می‌کند.
          

            یک رمان تاریخی که از چهار شخصیت مهم و تأثیرگذار در ابتدای دوران دین اسلام برایمان می‌‌گوید: حضرت عبدالمطلب پدربزرگ پیامبر، ابوطالب و حمزه دو عموی پیامبر و جعفربن‌‌أبی‌‌طالب پسرعموی ایشان؛ چهار شخصیتی که از حامیان اصلی حضرت محمد(ص) بودند؛ آغاز رمان با دیدن خوابی توسط عبدالمطلب شروع می‌‌شود؛ خوابی که در آن «هاجر» همسر حضرت ابراهیم پیامبر، از او درخواست می‌کند تا تشنگی فرزندش اسماعیل را رفع کند و همچنین او را به کندن دوبارۀ چاه زمزم که سالیان گذشته به‌وسیلۀ یکی از قبیله‌ها پر شده بود تشویق و راهنمایی می‌کند و این شروع روایتی ناب از زندگی پیامبر(ص) است. داستان این کتاب به حوادث شهر مکه قبل از تولد پیامبر و حتی قبل از تولد پدر ایشان پرداخته و تا زمان نوجوانی حضرت ادامه پیدا است. در واقع می‌توان گفت این رمان روایتی چند ده‌ساله از رخدادهای تاریخ صدر اسلام ارائه می‌دهد. در این اثر با تعدد شخصیت و ماجراهای فراوانی مواجه هستیم که کشش و جذابیت زیادی به همراه دارد.
          

            بعضی رمان‌ها هیچ جذابیتی ندارند. ممکن است خواننده هر لحظه کتاب را رها کند و دیگر نخواند و یا اگر بخواند فقط به خاطر این باشد که زودتر تمام شود و برود سراغ کتاب بعدی. در مقابل هستند رمان‌ها و کتاب‌هایی که یک خصوصیت بارز دارند: برخی داستان جذاب و گیرایی دارند، برخی شخصیت‌پردازی قوی دارند، برخی فضاسازی‌های زیبایی دارند، برخی نیز به خاطر قلم روان و زیبای نویسنده جذاب و گیرا می‌شوند. اما برخی رمان‌ها هستند که تمامی این خصوصیت‌ها را با هم دارند و به یک کتاب فوق‌العاده و عالی تبدیل می‌شوند.
کتاب «به امین بگو دوستش دارم» نوشته خانم مریم راهی به نظر من از آن کتاب‌های فوق‌العاده‌ای است که تمام خصوصیات لازم را دارد: داستانی جذاب و گیرا، فضاسازی و شخصیت‌پردازی زیبا و قلم روان و سبک نوشته‌ی عالی.

داستان کتاب از زمانی شروع می‌شود که جناب عبدالمطّلب، جدّ پیامبر، در خوابی محل زمزم را می‌یابد؛ چراکه حدود پانصد سال قبل‌تر، زمزم پر و کور شده بود. در واقع مربوط به سال‌ها قبل از به دنیا آمدن جناب عبدالله پدر پیامبر می‌شود. داستان در آخرین ایستگاه خود به جنگ موته و شهادت جناب جعفر بن ابیطالب معروف به جعفر طیّار می‌رسد.

داستان به صورت اول شخص است و در کل 4 نفر راویان داستان هستند: جناب عبدالمطّلب، جناب ابوطالب، جناب جعفر بن ابیطالب و جناب حمزه عموی پیامبر که با توجه به سیر داستان و وقایع اتفاق افتاده جابجایی بین راویان را داریم.

در رابطه با شخصیت‌پردازی و فضاسازی ترجیح می‌دهم تا قسمتی از کتاب را بیاورم تا خود متوجه آن شده و ضمن آن با قلم نویسنده و شیوه‌ی بیان داستان آشنا شوید:
«نه عطر تن پسرم عبدالله را از یاد می‌برم و نه صدایش را، نه چشمانش از نظرم کنار می‌رود و نه حرکات دستانش چون لب به سخن می‌گشود. طباخان در حیاط، زیر سایبان‌ها مشغول طبخ غذا هستند؛ بوی بره‌ی بریان می‌آید و نان داغ و زیتون. هر کسی به کاری مشغول است. یکی سراغ می‌گیرد از دیگ و دیگچه و دیگری سفارش می‌کند شربت‌ها را در جام‌ها بریزند و بر مجمعه‌ها بگذارند. صدای نبهان می‌آید که پیاله‌ای می‌طلبد. ابرو در هم می‌کشم و از جا برمی‌خیزم. بر آستانه‌ی در، لبنی را می‌بینم که جام شربتی به دست کنیزی می‌دهد و رخسارش از فرط شادمانی به سرخی رخسار دخترکان نو بالغ شده است. نگاهم می‌کند:
-	به نبهان بگو به حجره من بیاید.
نبهان خانه‌اش در یمن است اما ماندگار شده در مکه. بزرگان قبایل سرخوش‌اند از آن خبری که آورد از حمله سپاه ابرهه، رخصتش داده‌اند در مکه ساکن شود و از اهل حرم باشد. یحتمل این‌ها کار دل شفا باشد.
داخل می‌شود به حجره. چشمانش شفاف است و پوست صورتش پاکیزه. دستانش را نگاه می‌کنم؛ به قاعده است، نه پینه بسته و نه کار نکرده. کسی که دست‌ها و چشمانش پاکیزه است یقین قلب محترمی نیز دارد. پیش از آنکه سخن آغاز کنم، نبهان لب می‌گشاید:
-	باور کنید گمان نمی‌کردم شفا دل ببندد به آن مهر.» (صفحه 69)

«هنوز سوالم به انتها نرسیده که زنی از جای بر می‌خیزد؛ لاغر اندام است و گندم‌گون. موهایش موجدار است و چشمانش پر سرمه. معجر بر سر بسته و موها را بر دوشانه‌اش آویخته و سفیدی لبانش به چشم می‌آید؛ باید از ضعف باشد. حیا از چشمانش می‌بارد. نمی‌دانم از چه خجالت می‌کشد که کلمات، منقطع بر زبانش جاری می‌شوند:
-	مَ ... من ... من هستم ... من دایه می‌شوم ... برای محمد.» (صفحه 75)

زمانی که برای اولین بار کتاب را در پیج خانم راهی دیدم حدس می‌زدم باید کتاب فوق العاده‌ای باشد و دوست داشتم کتاب را بخوانم. چرا که قبلاً کتاب «فردا مسافرم» را از ایشان خوانده بودم و با سبک نوشتاری و قلم ایشان آشنا شده بودم و انتظار یک کتاب خوب را داشتم. با توجه به اینکه کتاب در رابطه با پیامبر صلی الله علیه و آله و حوادث قبل و بعد از ولادت پیامبر بود، بیشتر مشتاق خواندن کتاب شدم.
این کتاب را همسرم روز تولدم به من هدیه داد و بهترین کادوی تولدی است که تا کنون گرفته‌ام و واقعاً دوستش دارم.
به دلایلی مجبور بودم کتاب را در اتوبوس و مترو و در مسیر رفت و آمد به محل کارم بخوانم. این چند روز که کتاب را در اتوبوس می‌خواندم تنها زمانی بود که دوست داشتم زمان کش بیاید و اتوبوس ساعت‌ها در مسیر باشد و به مقصد نرسد تا من بتوانم صفحات بیشتری بخوانم و بیشتر لذت ببرم.
پیشنهاد می‌کنم حتماً این کتاب را بخوانید؛ چون هم داستان زیبا و جذابی را می‌خوانید و هم با گوشه‌ای از زندگی مردم دوران جاهلیت قبل از اسلام و همچنین با حوادث صدر اسلام آشنا می‌شوید. به گونه‌ای که اصلاً خسته کننده نیست و لذت‌بخش است.
دوست دارم کتاب بعدی که از خانم راهی می خوانم کتاب «یوما» باشد. ان شاء الله.

امین پازوکی
          

            به امین بگو دوستش دارم..
کاش میشد پایان ما هم دریای علی باشه و ازش بخوایم به امین بگه دوستش داریم..

روایتِ شیرینی بود از زندگی پیامبر مهربانی ها از زبان پدربزرگش عبدالمطلب، عمویش ابوطالب و حمزه و پسرعمویش جعفر...

از قبل از به دنیا اومدن پیامبر شروع شد و با شهادت جعفر ابن ای طالب تموم شد.
نویسنده خیلی قشنگ تاریخ صدر اسلام رو در قالب داستان روایت کرده بود. اکثر مطالبش آشنا بود ولی خوندنش در یک داستان حس و حال دیگه‌ای داشت هرچند یک جاهایی احساس میکردم مطلب خیلی کش داده شده.
اینکه از عبدالله، پدر پیامبر نوشته بود برام جدید و دوست داشتنی بود.

روایت هایی که از جاهلیت مردم عربستان نوشته بود هم برام تازگی داشت و جالب بود.