پاریس شهر بزرگی است، ولی فکر می‌کنم بشود یک نفر را چند بار دید، آن هم در جاهایی که سخت‌تر به نظر می‌رسد: توی مترو، بلوارها... یک، دو، سه بار. انگار تقدیر -یا تصادف- سماجت می‌کند و می‌خواهد ملاقاتی ترتیب دهد و زندگی‌تان را سمت مسیر تازه‌ای هدایت کند؛ ولی معمولا شما به این ندا جواب نمی‌دهید. از کنار آن چهره می‌گذرید، او برای همیشه ناشناس می‌ماند و شما هم احساس آرامش می‌کنید هم سرزنش.


به نظرم کتابیه که ارزش بیشتر از یه بار خوندنو داره...
          

            واقعا چرا؟؟ چرا از موضوع به این قشنگی چنین رمان ضعیفی در آوردی آقای مودیانو؟ کتاب واقعا سردرگم و پیچیده شروع میشه که حتما به خواست نویسنده بوده ولی اینقدر زیاده که اگه کسی بگه قبل از 50 صفحه ابتدایی دو بار کتاب رو پرت کرده تو دیوار من تعجب نمیکنم. شما در 50-60 صفحه اول تعداد زیادی اسم و دیالوگ میبینید که انگار همه رو ریختن تو مخلوط کن بعد چاپ کردن... قطعا من این کتاب رو به هیچ کس پیشنهاد نمیکنم
و نتیجه ای که از این کتاب میگیریم اینه که یک نویسنده ی خوب میتونه یک کتاب بد بنویسه