یک اثر حقیقت گزیر دیگر . مرز بین جهان واقع و جهان داستان مثل وقتی که نقاش روی بوم رنگ ها  در هم  محو می کند.
راستش درک مضمون این اثر پست  مدرن برایم سخت بود.
اشیا گاهی قابلیت  تغییر اندازه دارند و گاهی همان شی یک مفهوم  است.
کلماتی تکرار می شوند که  معلوم است باری از معنا را به دوش می کشند و مترجم  آنها را به همان شکل نگه داشته است.
inBOIL.    یا.       inDEATH
اصلا همین روغن ترکیبی ماهی قزل آلا با قند هندوانه! 
قند هندوانه هم به شکل های مختلف  در می آید.جایی شخصیت  اصلی که من راوی است  می گوید من اسم ندارم .
"هر وقت درباره چیزی که مدتها پیش اتفاق افتاده فکر می کنی، کسی از تو سوالی می پرسد و تو جوابش را نمی دانی .این نام من است.
توصیه به خواندن نمی کنم مگر برای علاقمندان به مکاتب ادبی  و محققین در این زمینه.
اگر حوصله کردید نقد زیر را بخوانید.
نقدی بر رمان «در قند هندوانه» از ریچارد براتیگان، زهرا هاشمی – سایه‌ها
https://sayeha.org/%d9%86%d9%82%d8%af%db%8c-%d8%a8%d8%b1-%d8%b1%d9%85%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d9%82%d9%86%d8%af-%d9%87%d9%86%d8%af%d9%88%d8%a7%d9%86%d9%87-%d8%a7%d8%b2-%d8%b1%db%8c%da%86%d8%a7%d8%b1%d8%af/

          

            نمی‌دانم چه‌طور می‌شود هم کتابی را دوست نداشته باشی و هم بخواهی بخوانی‌اش. در قند هندوانه برایم این‌طور بود. مثل هندوانه شیرین و راحت خوانده می‌شد ولی تهش احساس می‌کردی چیزی نخورده‌ای (نخوانده‌ای) انگار. همه‌اش آب بود و رودخانه و ماهی قزل‌آلای محبوب براتیگان. شاید همین کاری که می‌تواند با مخاطب بکند خودش نشان چیره‌دستی باشد. نمی‌دانم. اما از تخیلات مکتوب براتیگان در این کتاب لذت بردم و ممنونم که آنها را با ساده‌ترین کلمات از ذهنش بیرون آورد و بهمان نشان داد.
          

            مطالعه این داستان برای هر کسی دلچسب‌ نیست. لازمه که خواننده قبل از رفتن سراغ این کتاب آشنایی مختصری با نمادگرایی و پست‌مدرنیسم داشته باشه، درغیراینصورت بعیده که بتونه با کتاب ارتباط بگیره. 
واقعا کتاب خاصیه، راوی‌ این داستان هیچ اسمی نداره و به خواننده اجازه میده که هر اسمی خودش می‌خواد روش بذاره، در ادامه هم شهری‌ رو معرفی میکنه که طبیعتی رویایی داره و مردمش زبانی مشترک با ببرها دارن. 
و‌ در نهایت من بعد از خوندن این کتاب جوابی برای این سوال:
 «که چه؟»
 پیدا نکردم!