این کتاب رو بعد دنیای سوفی خوندم. خب دنیای سوفی برای شخص من خیلی جالب توجه نبود. چون قبل از اون با آثار فلسفی دیگه آشنا شده بودم. شاید این باعث شد که توقعم از کتاب مرد داستان فروش چندان بلندایی نداشته باشه‌. موقع خوندن کتاب، ولی ازش خیلی لذت بردم. نه از خود داستان یا قلم گوردر، بلکه از داستان‌هایی که شخص اول رمان توی  این داستان روایت می‌کنه. هر کدوم از پیش‌نویس‌های کوتاه خودش قابلیت یک رمان مستقل داشت. 
کتاب مرد داستان فروش رو سال‌های نوجوانی خوندم. نمیدونم اگر الان بخونم چه حسی بهش دارم. ولی اون موقع تا مدت‌ها با داستان‌هاش توی ذهنم بازی می‌کردم.
          

            یوستین گاردر،عادت عجیبی در نوشتن مطالب نامربوط و عمدتا" علمی لا به لای داستان هاش داره .از نظر من خیلی خوبه که ما در خلال مطالعه ی کتاب ها مطلبی هم از اون کتاب یاد بگیریم و کتاب ها صرفا" جنبه سرگرمی نداشته باشند، اما فقط در صورتی که به خود داستان اصلی لطمه ای وارد نشه.مثلا در کتاب دختر پرتقالی، وقت و بی وقت سفینه فضایی هابل وارد داستان میشد و نویسنده با آب و تاب هر چه تمام تر و به تفصیل راجع به این سفینه سخنرانی می کرد
در هر دو کتابی که من از این نویسنده خوندم انقدر مطالب خارج از موضوع وارد داستان شده بود که گاهی اوقات حسابی حوصله م سر می رفت
 در کل کتاب بدی نبود ولی خیلی بهتر می شد اگر قسمت های اضافه حذف شده بود  :دی