کتاب برای معرفی سهراب سپهری بد نبود ولی ضعیف بود.
        

          من خیلی شعراهای سهراب سپهری رو دوست دارم
 و خیلی هم دوستداشتم زندگی و روال شعر نوشتنش رو بدونم
ولی خیلی تو ذوقم خورد
متن سردی داشت خیلی خشک
شاید اطلاعات خوبی داشت ولی با متنش گند زده بود
و راجبه روال شر نوشتنش نبود راجبه معلم و مدرسه و مدیر بود
چیزای فرعی
و نمیشد از احساسات سهراب سپهری در مقابل اتاق آبی سر در درآورد
کتابی که خیلی میتونه خریدار  پیدا کنه
حیفه کتاب بود
هم اسمش جذاب بود و هم موضوعش ولی واقعا حیف متنش 
        

          بسم الله

قرار نیست در این کتاب به طور کامل سهراب را بشناسیم اما قرار است که ولو اندک، اما خوب بشناسیمش...
همیشه برایم جای سوال دارد که اگر بزرگانی مثل سهراب اهل فرار از مدرسه بوده‌اند ما حق داریم این نسخه را علنا مقابل کودکان مان بیان کنیم و به آن‌ها بگوییم که افراد موفقی خلاف عادت جریان طبیعی سیر تحصیل موفق شده‌اند؟؟؟
و اگر حق داریم چنین کنیم با چه مختصات و مقیاسی باید این جریان را برایشان تشریح کنیم؟؟؟
این کتاب به اندازه‌ای که به جریان دور شدن سهراب از تحصیل مدرسه پرداخته است و آن را نشانه گرفته، به شخصیت او نپرداخته است.
سعی کرده است او را انسانی با تخیل و ادراک ویژه ترسیم کند اما همین را هم به طور درست به مخاطب القا نمی‌کند...
ای کاش زبانی صمیمی تر و خط سیری پرکشش برای کتاب انتخاب میشد...
        

          تکرار کلمات واقعا میره رو مخ آدم. ضمن اینکه ما نفهمیدیم چرا انقدر سهراب سپهری با اون اتاق آبی احساس صمیمیت می کرده و بهش شخصیت میداده.
چیز جدیدی که از این کتاب یادگرفتم این بود که مدارس قدیم با الان فرق زیادی ندارن. و آدم های بزرگ در چارچوب مدارس نگنجند. کتاب بیشتر کشمکش سهراب با معلم ها و معاون هاش بود تا پرداختن به شاعری و نقاشی.
        

          از اون دست کتاب‌هایی که آخرش میگی ای دریغ از وقت و هزینه‌ای که صرف مطالعه شد...