جزئیات فعالیت

      یادداشتی بر بخش هفتم کتاب تصویرخوانی: تصویر به مثابه باژگونی

خوانش یک اثرِ هنری(تصویری، صوتی و مکتوب؛ تفاوتی ندارد) بر چهار پیشفرض استوار است:
اثر به‌مثابه اثر
اثر به‌مثابه مولف
اثر به‌مثابه اجتماع
اثر به‌مثابهِ من[در نقش مصرف‌کننده]
در این میان اثر به‌مثابه من به‌سبب آنکه مقوله‌ای فرهنگی و درونی است احاطه‌ی ناگزیری بر پیشفرض‌های دیگر دارد. [شاید]فرهنگ مهم‌ترین عامل و مدخل در خوانش یک اثر باشد. 
اثر آنچنان خوانده می‌شود که خواننده‌ی آن زیسته است؛ تجربه‌ی زیستی انسان بیش‌از هر آگاهی دیگری مقولاتِ ذهنی انسان را می‌شناسد و او را وامی‌دارد تا با مسائل، مشکلات، وقایع و دیگر علوم مواجه شود.

همین نگرشِ فرهنگیِ زیست-بنیاد مسیح_که فردی اروپایی و سفیدپوست است_را در آفریقا و آمریکای لاتینِ در مقام سیاه‌پوستی آزادی‌خواه درنظر می‌گیرد که امیال و گرایشاتِ چپِ مارکسیستی دارد و تمام رسالتش رهایی‌بخشی برای کارگران و بردگانِ دربندِ این کشورها بوده است.
با همین الگوی فرهنگی در ابتدای استعمار سفیدگراییِ نمادین نوعی ابراز میل به آزادی و همسان‌بودن با متمولان و اربابان را نشان می‌داده است.