«شکر» به معنای به جریان انداختن داده‌های او در راهی است که او می‌خواهد. این جریان باعث زیادتیِ خود انسان می‌شود: «لَئن شکرتُم لأزیدنّکُم» تعبیر این نیست: لأزیدنَّ نعمتَکُم؛ نعمت را زیاد نمی‌کنند؛ بلکه خود انسان زیاد می‌شود.