جزئیات فعالیت

      رسیدیم به فصل اصلی کتاب متن بوطبقا دارای بیست و شش بخش کوتاه است.
1-تعریف شعر: درباره ساختار پی ساخت( پیرنگ و طرح)که یک شعر خوب نیاز دارد و همچنین دیگر ویژگی‌های بنیادی آن 
انواع شعر حماسی و کمدی و تراژدی و..... همه را گونه‌های تقلیدی تلقی می‌کنند. اما انواع آنها از 3جهت از یکدیگر متمایز می‌شوند:1- ابزار یا واسطه تقلید 2-موضوع ،تم‌ها 3- شیوه یا حالت تقلید
  توسط وزن( ریتم )سبک، آهنگ (هارمونی) تولید می‌شود.
 2- گونه‌های مختلف شعر: موضوع تقلید تقلید کننده عمل یا کنش است عمل شخصیت‌ها که یا خوب یا بد هستند در واقع شخصیت‌های بازنما می‌شوند یا فراتر از انسان معمولی هستند یا فروتر یا همانند آنها فراتر از خود آنها فراتر از انسان معمولی ( مانند پائزون) فروتر (مانند دیونیسوس)
مثال شخصیت‌های خلق شده توسط هومر شخصیت‌های بالاتر از انسان معمولی هستند.در کل کمدی شخصیت‌های پایین‌تر از آدم معمولی می‌سازد  واما تراژدی شخصیت‌هایی فراتر از آدم معمولی می‌سازد.
3- گونه‌های تقلید: تنوع و طبیعت متفاوت تقلیدها صحبت می‌کند و اینکه بین خیلی از ملت‌ها اختلاف نظر وجود دارد که خاستگاه اولیه کمدی کجا بوده است ابزارها واسطه‌ها همسان هستند و موضوع هم همینطور تنها ممکن است شاعر از روایت کردن تقلید کند مثلاً شخص دیگری را برای روایت برگزیند راوی سوم شخص یا خود شاعر باشد
۴- دو علت پیدایش شعر :انسان مقلدترین موجود جهان است. ذات بشر از دیدن چیزهای واقعی در هنر لذت می‌برد حتی اگر دردناک باشند احتمالاً به دلیل این به دلیل میل شدید انسان به یادگیری است که حتی دردناک بودن هم از جذابیت کم نمی‌کند مانند علاقه انسان به تراژدی‌ها. در کل در کل تقلید غریزه‌ایست طبیعی در انسان انسان در جریان توسعه این هدیه طبیعی از بدیه سرایی به شعر رسیده است شخصیت کل شاعران دو مسیر متفاوت دارند. آنانی که کار شرافتمندانه انجام داده و شخصیت والا را بازنما می‌کنند شخصیتی والا دارند (ستایش خدایان و آزادمردان)  آنها که شخصیت فرومایه دارند ،کارهای فرودست را بازنما می‌کنند (نوشتن هجو). هومر شخصیتی که ماندگار شده است و شاعرانی که پیش از او به نوشتن هجو پرداختند نامی از آنها در تاریخ نمانده است. شاعران کهن به دو گونه تقسیم می‌شوند پهلوانی سرا هجو سرا.با وجود اینکه هومر در ژانر تراژدی سرآمد همه شاعران است و در ادبیات جایگاه خاص خود را دارد به جای تولید کردن یک حجم دراماتیک با ارائه یک تصویر دراماتیک از امور مسخره خطوط کلی کمدی را به ما معرفی می‌کند تراژدی قطعاً با بدیه سرایی آغاز شد درست مانند کمدی
- ریشه تراژدی به نویسندگان دیتی رامب برمی‌گردد.
ـریشه کمدی به آوازهای رجلیت برمی‌گردد.
وبعد کم کم  شروع به رشد آرام و تدریجی کرد 
۱آشیل تعداد بازیگران را از یک به دو افزایش داد و گفتگو را برای پیشبرد نمایش به جای همنواخوانی قرار داد 
۲ سوفوکل بازیگر سوم و صحنه آرایی را بر آن می‌افزاید
۳ خود تراژدی قدرتش را افزایش می‌دهد نخست با کنار گذاشتن پی ساخت‌های ساده و کوتاه و زبان حجم و بعد در جریان پیشرفت زبان شامخ و تغییر وزن
۴ تغییر دیگر افزودن تعداد پرده‌ها( قطعه‌ها)یا بازی‌ها بود.
ادامه دارد......