یادداشت‌های مریم (8)

          کتاب در چاه تاریکی، یک طنز عجیب و خشن است از سیاست.  سیاستی که در آن هرکس، به هر نحوی که شده و با زیر پا گذاشتنِ بسیاری از اصول، به فکر منفعت و چپاول و بالا رفتن خودش است و بی توجه به اتفاقات و نادیده گرفتن حوادث دور و بَرِش. 
در زمان انتخابات ریاست جمهوری اکوادور، حادثه ای ناگهانی برای نامزدهای انتخاباتی رخ میدهد و تنها یک نفر جان سالم به در می برد که آن هم به وسیله چندین فرد نابینا ربوده می شود.  گونزالو باراس روزنامه نگاری که برای جمع آوری اطلاعات از حادثه پیش آمده نامزدهای انتخاباتی در شهر پوسو ولز،  به این منطقه می آید، متوجه اتفاقات عجیب و غریبی در این شهر می شود. از غارت و چپاول مسئولین گرفته تا دزدیده شدن زنان و دختران به طرز مشکوک و بی توجهی مسئولان. 
        

          عجیب و هیجان انگیز با پایانی غیر قابل پیش بینی 
دوسش داشتم 👌🏻
        

          داستانی بی سر و تَه و سردرگم.. 
👎🏻👎🏻👎🏻👎🏻👎🏻

        

          داستان، بر تجربه خون بار و نفس گیر سربازان آلمانی در جبهه های شرقی جنگ جهانی دوم تمرکز دارد. 
داستانی تلخ از جنگ، عاشق  شدن، غربت و دوری و ناامیدی
" و ترجمه به شدت افتضاح... "

        

          کتاب مفید و خوبی بود. فکر کردن زیاد به گذشته و ترس از آینده باعث میشه خیلی از حس ها و لحظاتِ قشنگ و تکرار نشدنیِ زمان حال رو از دست بدیم، به خیال اینکه باز هم میشه تکرارشون کرد و متاسفانه تکرار نمیشن و وقتی به عقب نگاه میکنیم فقط حسرتش برامون باقی میمونه و این اصلا خوب نیست... 
        

          کتاب آخرین کوچ، در مورد "فِرانی اِستون"، که متنفر بود در دنیایی زندگی کند که محیط زیست و حیوانات آن رو به نابودی و انقراض هستند. فرانی عاشق بود، اما فقط عاشق اقیانوس، طبیعت و پرندگان. به همین خاطر با پشت کردن به همه چیز و همه کس، سوار بر کشتی سِگانی، به دنبال کوچ پرستوها از شمال به جنوب میرود و درگیر ماجراهایی میشود... 
نداشتن ثبات شخصیتی فرانی و عشق اون به طبیعت و میلِ به ترک کردن افراد مهم زندگیش، باعث میشه حین خوندن کتاب احساسات مختلفی رو تجربه کنین.
ریتم کتاب  یکم کند هستش و اشاره  زیادی به جزئیات بی اهمیت شده. 
        

          خیلی نتونستم با کتاب ارتباط برقرار کنم.  بعضی جاها کشدار و حوصله سر بر بود. و اینکه چطور میشه این همه قتل اتفاق بیفته و هیچکسی خبردار نشه؟؟!!! 
        

          کتاب مستاجر درباره مسخ تدریجی و از دست دادن هویت اصلی  "ترلکوفسکی"  هستش، یا می تونم  بگم مسخ تدریجی انسانِ مدرن. 
بنظرم آخرِ داستان میتونست بهتر تموم بشه و خواننده رو انقدر سردرگم و گیج نکنه.. 
اما در کل کتابِ خوبیه.