یادداشت‌های مریم بهرنگ‌فر (3)

          کتاب بدی نبود. توصیفات خوب بود. هر چند تصویرسازی ها عالی نبودند.
        

          کتاب خوبی بود. روایت خوبی داشت. دیالوگ نویسی به خوبی صورت گرفته بود. تصاویر واضح بودند.
        

          بی دروغ این کتاب را یک نفس خواندم. همه جای داستان، یک گوشه ایستاده بودم و مستوره را نگاه می‌کردم که چگونه روحش بزرگ و بزرگتر میشود. همراه مستوره غصه‌های پیش پا افتاده زندگی ام را مرور کردم و پا به پای مستوره  عاشقی کردم.
خدا قوت خانم امیرزاده نازنین
منتظر کتاب بعدی شما هستم🌱