یادداشت‌های مرتضی موحدی پناه (4)

          توفیقی بود که روز سالگرد شهادت این مرد بزرگ، مطالعه کتاب خط مقدم هم تموم بشه
هر چی به انتهای کتاب نزدیک تر میشد، بیشتر دلم می‌گرفت که قراره این کتاب تموم بشه

هر چی بیشتر داستان پیش می‌رفت، بیشتر این سوال پیش میومد که چطور این آدم تو 25 سالگی همچین کارهای بزرگی کرده
چطور با این سن کم با یه تیم کوچیک از جوون های هم سن و سال خودش، تونستن ایران رو که تمام دنیا تحریم‌ش کرده بودن، به قدرت موشکی برسونن، کاری که هیچ کدوم از سران نظامی جهان باور نمیکردن

هر چقدر بیشتر داستان پیش می‌رفت، درک این جمله شهید برام راحت تر می‌شد: "فقط انسان های ضعیف به اندازه امکاناتشان کار می‌کنند..."

هر چقدر بیشتر داستان پیش می‌رفت، بیشتر حس حقارت میکردم، که ایشون برای رسیدن به هدفشون و سربلندی کشورشون چقدر زحمت کشیدن، سختی ها تحمل کردن، بدون اجر و مزد برای خدا کار کردن و ما...

یادمون نمیره که اقتدار و امنیت امروز کشورمون، مدیون این مرد خدایی و تلاش های بی وقفه ایشون و تیمشون بوده
ان شاء الله که دست ما رو هم بگیرن که ادامه دهنده راه این بزرگان باشیم ❤️

برای شادی روحشان فاتحه ای هدیه بفرمایید
        

          تلنگر خوبی بود.
نکات جدیدی در مورد عوالم پس از مرگ و ماورالطبیعه مطرح کردند که شناختم از دنیای دیگر رو بیشتر کرد. بعضی نکات هر روز تو ذهنم مرور میشه. ولی در مورد صحت مطالبی که ارائه شد نمیشه نظر قطعی داد. 
        

          کتاب قشنگی بود، ولی نه خیلی جذاب. 
اونطور که ازش تعریف شنیده بودم جذبم نکرد. 
اینکه طی داستان قسمت هایی از تاریخ صدر اسلام و نهج البلاغه آورده شده بود خوب بود، و صرفا داستان نبود و یه چیزی هم این وسط یاد گرفتم. 
ولی سیر داستان خیلی جای پیشرفت داشت و میتونست عمیق تر و پرچالش تر باشه. 
در مجموع یه بار خوندنش می‌ارزه. 
        

          روند داستان فوق العاده کند و کسل کننده هستش
پر از توضیحات مفصل و اضافه
یه جاهایی انقدر توصیفات اضافه داشت که حس کردم نویسنده فقط می‌خواسته حجم کتاب رو بیشتر کنه
7 جن رو دوست داشتم، ولی این رو اصلا
تنها نکته مثبتی که داشت عوض شدن راوی ها بود، که برام جالب بود با دنیای موجودات دیگه آشنا بشم، حتی اگه خیالی باشه
اگه 7 جن رو خوندی و دوست داشتی توصیه میکنم اینو نخونی، که شیرینی همون برات باقی بمونه