یادداشت‌های Reyhaneh. rezaie (3)

          این دقیقا همون کتابیه ک  هر بار مامانم یا بابام دستم میدیدن میگفتن:«بچه برو درستو بخون شنبه امتحان داری!» 
با خودم قرار گذاشتم بعد از اینکه زیست و زمین رو کااااامل خوندم اجازه دارم برم سمتش  اما تمومش کردم،  کتاب خیلی جالبی هم نبود و فقط خودمو از دست زیست خوندن خلاص کردم ... 
 بعد اینکه تمومش کردم ی کتابه دیگه ام شروع کردم ( لجبازی چیهههه😚!) 
ب قول نویسنده بعد از امتحان زیست ساچا شدم (  با سر افتادم تو چاه،  اگه کسی با پا بیوفته تو چاه امکان نجات پیدا کردن داره،  ولی اگه کسی با سر بیوفته تو چاه  سه سوت نابود میشه،  اگه چاه خشک باشه مغزش میاد تو دهنش،  اگه چاه اب داشته باشه دو سوت خفه میشه) 
        

          هوا بارانی بود ، حال و هوای ادم های شهر هم همینطور .
لباس های سیاه ، چشمان قرمز وخیس  ، داشت  من رو بیشتر ترغیب میکرد تا بدانم چ شده است .
مدرسه ها تعطیل شد . ب مادرم زنگ زدم ، صدای ارام و لرزان او داشت من را بیشتر نگران میکرد .
از او پرسیدم :‌ از من ناراحتی ؟! ...)
گفت :‌حالا بیا خونه با هم صحبت میکنیم ...:)
گمانم نیاز ب همدردی رو در رو بود . سنگینی لحظات کاملا برایم محسوس و علامت سوال ذهنم همچنان بی پاسخ مانده بود ...:)
لحظه شماری میکردم تا ب خانه برسم . 
دیگر دیدن فضای خیابان های باران زده برایم جالب نبود ...
در حالی ک همیشه هنگام بارش باران ، شنیدن صدای چک چک باران ب سقف ماشین یکی از تفریحاتم بود .
لحظات انتظار داشت کم کم ب پایان میرسید . ب خانه رسیدم ، در خانه باز بود ، کفشم را داخل جا کفشی جلوی در خانه مان گذاشتم و ب داخل رفتم .
مادرم با چهره ی گریان ب من سلام داد ، تلویزیون روشن بود  و صدای بلندش داشت کمی از حال و هوای مردم را توصیف میکرد .
کم کم خودم متوجه شدم ک همان اتفاقی ک چند روز از رویارویی با ان فرار میکردیم ، بالاخره حقیقت پیدا کرد و از دستش دادیم...:(
بله ... دیگر طنین صدای پر از قدرتش را نمیشنیدیم ، صدای همان ادمی ک هنوز هم رفتنش باورمان نشده....]