یادداشت‌های نارا. (2)

          به نظرم کتاب قشنگی بود، ولی آثار دیگه ی خانم کریستی بیشتر من رو متحیر کرد-
در مقایسه با اون ها چیز خاصی نبود ولی در مقایسه با کتاب های دیگه، باز هم کتاب های خانم کریستی یه چیز دیگه ن!
راستش شرکای جرم رو خیلی بیشتر دوست داشتم، ولی این هم کتاب قشنگی بود.
خانه ای برای عشاق، عروسک درون شومینه، تابلوی نقاشی قدیمی و قتل های زنجیره ای. 
داستان با یه جمله تازه شروع میشه:"بچه ی بیچار‌ه‌ی شما بود؟" 
یک زنگ خطر یا یک هشدار؟
هر چی که هست، باعث میشه تاپنس دوباره به یاد کاراگاه بازی هاشون بیفته و دست به کار بشه، اما ماه پشت ابر نمی مونه.
دوستش داشتم.
        

          به جرئت می‌گم این کتاب، بهترین و خاص ترین کتاب آگاتا کریسیتیه.
این کتاب رو خیلی وقت پیش خوندم و هنوز با دیدن اسمش به یاد اون هیجان و شور و شوقی که موقع خوندن این کتاب داشتم می‌افتم، اون احساس حیرت بعد از خوندن فصل آخر.
واقعا تا به حال هیچ کتابی این طور من رو شگفت زده نکرده بود.
واقعا قابل مقایسه نیست، به هیچ وجه.
شخصیت پردازی کامل بود،‌ متن روون و رمز و راز های هیجان انگیز.
عالی بود، عالی.
(تا به صورت فیزیکی نداشته باشمش آروم نمی گیرم جدی.)