یادداشت‌های امیرخلج (8)

          من یک توصیه برای دوستانی که علاقمند به رمانهای آقای اسماعیل فصیح  هستند دارم و آن اینکه سعی کنند رمانها رو به ترتیب سالهای انتشار مطالعه بفرمایند تا جذابیت آنها حفظ شود.
        

          دنیا و زندگی پر از این تناقضها و پستی ها و بلندیهاست.و بد دنیای درهم و عجیبی شده...
        

          تو را از شکم مادر می آورند اینجا.به تو امید و عظمت دنیا را نشان میدهند.بعد توی دهانت می زنند،همه چیز را از دستت می گیرند،و می گذارندمغزت در کوما متوقف شود،صفر.انصاف نیست.
        

          ولی به هرحال عاقبت کار زندگی مرگه. و نهایت خوشبختی یک انسان مرگ خوبه.
صفحه ۱۱۴
        

          با تو گویم چیست غایت حلم؟
هر که زهرت دهد،شکر بخشش
کم مباش از درخت سایه افکن
هر که سنگت زند ثمر بخشش
        

          آدم و حوا انجیری رسیده و شیرین یافته و آن را از وسط دو نیم کردند و به محض این که حلاوت آن به زبانشان رسید،جهان پیرامون خود را متفاوت  یافتند،این همان اتفاقی است که برای تمام افراد آگاه و خردمند رخ می دهد.سپس تصمیم گرفتند با برگ های همان درختی که زیرش ایستاده بودند،خود را بپوشانند. سیب چه می شود؟واقعا متاسفم. اصلا سیبی در داستان وجود نداشت.
        

          خیلی وقت بود که متن کتابی من رو جذب نکرده بود که در مدت زمان کوتاهی تصمیم به تمام کردن آن بگیرم متن روان آن بسیار موثر بود.