یادداشت‌های [کاف سین] (2)

          <به نام خالق بهترین کتاب >
این یک نظر شخصی، سلیقه‌ای و غیر تخصصی‌ست : 
میشه گفت ایده‌ی کتاب جالب بود، ولی خوب روش کار نشده بود. کتاب تموم شده و هنوز اون علامت سواله بالای سرم هست؛ تخیل هم یه منطقی متناسب باهاش پشتش هست که من اون منطق رو توی این کتاب پیدا نکردم. علاوه بر اون یه جاهایی کار در نیومده بود، سطحی و سریع ازش گذشت در حالی من اینجوری بودم عه چی شد که ؟ نویسنده کجا گذاشتی رفتی؟
و پایان؛ دوسش نداشتم، راضیم نکرد، دوست داشتم بیشتر تحت‌تأثیر قرار بگیرم.(مخصوصا چون چندجا خوندم صفحات پایانی تأثیر گذارن)
همش هم منتظر بودم از عبارتِ اسم کتاب استفاده بشه، ولی نشد، اگه قرار بر این بود اسم کتاب جالب تر میتونست باشه.
ولی جدا از اینا، نویسنده توی بیان احساسات قلم نسبتا خوبی داشت، اکثر احساساتی که میخواست به خواننده منتقل کنه رو دریافت کردم البته موقتی بود و نمیموند به خاطر پیدا نکردن همون منطقی که گفتم. و به قول دوستان دیگه هیجان کافی نداشت، کشش داستان جوری نبود که مدام بخوام ادامه بدم، البته اینجور هم نبود که تمایلی نداشته باشم بخونم، لب مرز بود برای من. 
از فصل ۱۶ تازه یه حس خوب و جالبی از خوندن کتاب بهم دست داد اونم احتمالا به خاطر رشد و تکامل شخصیت اصلی بود.
از خوندنش پشیمون نیستم، کلی هم تیکه‌های خوب هایلایت کردم و اصلا به نظرم خوب شد خوندمش؛ ولی مشتاق به معرفیش به کس دیگه‌ای نیستم.
و اینکه طراحی جلدش (از همین نشر مجازی) دوست داشتم، مفهومی و خوب طراحی شده، فقط برام سوال شد چرا این رنگ‌ها؟ رنگ‌های قشنگ‌تری هم میتونست باشه؛ به هر حال جلدش نظرم رو جلب کرد ~

        

          اولش چون با قلم عجیب نویسنده آشنا نبودم حس کردم دارم جذب نمیشم، ولی تونستم کنار بیام و شوق کافی برای هر چه بیشتر ادامه دادن ایجاد میشد. یه جاهایی بیش از حد توضیح داده می‌شد و کش دار میشد که باعث سر رفتن حوصله میشد، با اینحال بعد دوباره ترکیب کلمات عجیب  نویسنده توجه رو جلب میکرد؛ و پایانش من رو راضی نکرد، منتظر یه چیز تاثیر گذار تری بودم، بخش های پایانی تاثیر گذار بودا یه جاهایی اصلا عجیب حسش رو میفهمیدم انگار حضور دارم در اون مکان ولی به اصطلاح یهو تموم شد؛ با همه‌ی اینا نمیتونم بگم دوسش نداشتم))