یادداشت‌های narges (66)

          “The finest of pleasures are always the unexpected ones.”

تو یه جمله خلاصه کنم ریویو رو
It was ALL OVER THE PLACE
 پلات بسیار گنگ بود‌. تا اخر کتاب منو کشوند که بگه مسابقه چیه و در اخر یه داستان خیلی مسخره و سطحی بود.
وایب کتاب میتونست بهتر باشه اگه بین این همه گنگی و شخصیت های فرعی که به هیچکدومشون درست پرداخته نشده گم نمیشد.
۱۵ درصد اخر کتاب به طرز چشم گیری برام بهتر شد وقتی تصویر یکم شفاف تر شده بود و پلات قوی تر.
بهترین بخش کتاب دو قلو ها و بیلی بودن که خوندنش برای لذت بخش بود.


جوری که برام میتونه این اشفتگی کتاب منطقی باشه همون جملات اخر کتابه. اینکه همه اینا یه داستان از زبان کسی بود که خودشم همینقدر میدونه....
        

          I can go into details telling why, as an Iranian woman, I did not like this book and I WILL

Just like her other books, Kamali still insists on communism's acts were not anything so bad and people got tricked, and they were uneducated? It feels like trying to get rid of some guilt. Well, too little too late...

I also do not understand the point of this story completey
yes, it did talk about a glimpse of our everyday life in Iran, but This book wanted so badly to show the hardship we are facing in our country right now. But I think it failed. She mostly described how the government won and came to power, with killing innocents and lying. However, that was decades ago... we are still fighting that same government..

She goes into details about how king's guards were cruel and brutal, but she only briefly mentions the true story behind Cinema Rex's tragedy that was caused by the revolutionaries themselves. she doesn't talk about their raping and setting girls on fire and executions...why?

when you see the women screaming in Iran for their rights, please remember, that the force and fury of our screams have been gathering power for years.
If you are not an Iranian, you will probably enjoy this book so much, it gives a good example of how people can make horrible mistakes and tell you how Iran became what it is today.
But, I am sure this book was not written for Iranian people, it was not written to show our true pain. and is disappointed me so much
Nowadays, all of us are Homa, every single day.
        

          “Free-a small word for such a magnificent thing. I don't know what it feels like, but I want to find out.”

زیبا ترین فضاسازی ها و قلم رو داره شواب
داستان توی فضای دارک و گوتیک یه خونه بزرگ قدیمیه که وسط باغش یه دیوار قدیمی هیت. جایی که سایه به جسم میرسه...
اگه دنبال پلات خیلی زیاد یا هجان هستین توی این کتاب پیداش نمیکنید. بیشترش رو فضاسازی و وایب میره جلو
ولی اگه از اینا میتونید لذت ببرید، تجربه خیلی خوبیه
        

          "One doesn’t need magic if one knows enough 
stories."
 
ورژن کوزی، بزرگسال با روابط سالم تر و اروم تر کرول پرینس بوو برام.
اروم اروم خوندمش و خوشگلیش از اسلامپ نجاتم داد
دقیقا از همون کتاباس که انقدر روون میره جلو که نمیدونی که تموم شد و اونقدر اتفاقات زیاد با سرعت نمیفته که از خستت کنه
        

          “I won’t raise another generation as blind as my own.”

وقتی کتاب به همچین سطحی از خوب بودن میرسه دیگه نمیدونم چی بگم....
خیلی همه چی واقعی بود. 
از حکومتی که که تمام اخبارشو سانسور میکنه‌. حکومتی که قوی نیست، ولی خطرناکه...
از جنگی که شاید چند ساعت طول کشید ولی به یه تراژدی تبدیل شد که ایندگان از ابعادش بی خبر میمونن...
تا ادمایی که در لحظه اخر مهم نبود کشورشون دروغ گفته، چون برای خانوادشون جنگیدن. چونکه ادمای شجاع و قوی و خوب زیر سایه همچین حکومت هایی قرار نیست زنده بمونن و قهرمان یه ملت بزرگ بشن
تا احساساتش، درد مردمش، بی سوادیشون، چیزایی که کشیدن و دیدن...
        

          “It’s not always enough to go looking for the place we belong. Sometimes we need to make that place.”

cozy,magical, found family...
خیلی خیلی قشنگ و دوست داشتنی بود. شخصیتای متفاوتی داشت که هر کدومشون به درستی پرداخته شده بودن. داستان سرعتش شاید بالا نباشه ولی به هدفی که براش نوشته شده کامل  میرسه
و به طرز جالبی هیچکدوم از پلات توییستارو نتونستم حدس بزنم

یه کوچولو اخرش دیگه خیلی همه چی خوب شد بیش از حد ولی چیزی از ارزش هاش کم نمیشه
        

          چجوری اینارو بچگی میخوندم و انگار نه انگار؟
        

          How do you even describe this book?
This was simply that one "unique" book I have ever read.
A pure love story. In the most complicated and intimate way.
 I will reread it eventually, but not soon, maybe in a few years, when I'm in my 30s. I think it will be the perfect time for this book
        

          “The real world lady, it's out there. Do you even know that? You're going to have to get back to it sometime.”

(چونکه رسم ولنتاین قبیله بود)

وای بانی!
میخواستم اول هضمش کنم بعد بنویسیم. فهمیدم اصلا اون مرحله وجود نداره
واقعیت بود یا توهم یا فانتزی یا فقط یه داستان؟ 
اخرین باری که به جواب نرسیده بودم سر سکرت هیستوری بود...
میخوام بگم شاید میتونست قلمش بهتر باشه؟ ولی نه! دقیقا مناسب بود. چونکه باید همینجوری نوشته میشد
عجیب ودوست داشتنی
        

          "There are no happy endings."

هر لحظه ای از کتاب که فکر میکنم خب تهش این کتاب بچه هاس و باید یه روند دیگه ای نسبت به کتابای بزرگسال و واقعی‌تر داشته باشه،  دارن شان یهو ثابت میکنه که نه عاقا، کتاب من فرق داره. بشین و لذت ببر
        

          با خودم گفتم بعد ده سال ممکنه نظرم در مورد کتاب و ضخصیت ها کمی عوض شده باشه و با دید جدیدی نگاه کنم.
نتیجه؟ هیچ چییز عوض نشده بود. هنوزم کلری بسیار روی مخم بود. هنوزم الک روبه طرز عیرقابل توضیفی دوست دارم و هنوزم برام سواله کسندرا کلر واقعا خودش بوده که این سه تا کتاب اول شدوهانترز رو نوشته؟

پلات هول هایی که توی کتاب اول هست جزئی ولی خیلی زیاده. نه تنها تو همین کتاب نقض میشه، بلکه یه سریا تو کتابای بعدی هم خلافش هست. خنده دار ترینش اینه که ایزابل میگه جیس برادرم محسوب نمیشه و  همچنین داستان پراباای ها که کسندرا کلز هیچ ایده ای نداشت در اینده چقدر مهم میشه این بخش داستانش...

ولی از حق نگذریم کتاب هنوزم یکی از روون ترین یانگ ادالت هاییه که خوندم. سالهاست فانتزی ها اینجوری نوشته نمیشن.
        

          "I love him on purpose."

نمیدونم چون توی این سبک کمتر میخونم بود، یا پارسال خیلی کتابای دارکی خوندم، یا اینکه اصن سلیقه منه، ولی خیلیی خوندنش خوش گذشت و دوست داشتنی بود!
البته که واقعا از کیفیت فوق العاده آدیوبوکش هم نباید گذشت که باعث شد انقدر تجربه خوبی باشه برام
        

          Everything was boring. Everything was fine 

The first part was exactly like this quote. Building characters and let the reader get familiarized with them and their world.
 But the second half was soooo good! And the plot twists were amazing! Holly Black mixed a young adult theme with darker themes really well.
Also, I loved the fact the Jude is the one doing all the dirty works such as spying, murdering and betrayals while the worst thing Carden did was being a bully, and he is the actual lighter character.
And the cliffhanger had me hooked!

So why 4 stars?
I think most of the book relied on plot twits and intense scenes. The side stories didn't have anything to offer to me, TBH. And their problems are too teenagers problems and drama(in their defense, they ARE teenagers) but much crueler.
And there was so little novelty about the character and their background....

but even with all of that, I still really enjoyed this book, even if being 24 is a bit late to read it!
        

          یه ریتلینگ کوتاه از سقوط خانه آشر!
از این نوع وحشت بیشتر بهم معرفی کنید چون واقعا ترسناک بود
 دومین کتابم از تی.کینگ فیشر هست و فکر میکنم قرار نیست ارتباط خوبی با قلمش بگیرم.ولی زوده برای نظر قطعی دادن.بیشتر باید ازش بخونم
        

          خیلی جالبه با تفکر فقط چندتا تصویر ازش یادمه وارد کتاب میشی و جلوتر که میری خاطراتت آنلاک میشن و یادت میاد جلوتر چه خبر بوده....
        

          بله بالاخره تو اواخر ۲۴ سالگی اولین کتاب کلاسیکمو خوندم!

خیلی جاها گم کردم داستانو، برگشتم دوباره گوش دادم، و zone out کردم. و از صدای بن بارنز برای این کتاب لذت بردم.
قلم و افکارش واقعا شاعرانه بود‌ فوق العاده بود!

چون که اولیش بود واقعا انتطار این میزان سنگینی محتوی و شخصیت محوری رو نداشتم و باید حتما در اینده دوباره بخونمش. 
سعی میکنم زیاد عمیق تو جمله هاش گم نشم چون توانایی افسرده کردنمو داره 
ولی بعدا یه روز فیزیکیشو میخرم و زیر تک تک جمله هاش خط میکشم و کامل دربارشون فکر میکنم
        

          قبل از اینکه با جزئیات برم سراغش، اجازه بدین بگم اگه میخواید شبیه این تم رو بخونید، برید سراغ weyward از emelia hart.

دقیقا این کتاب به چه هدفی نوشته شده بود؟
سطحی ترین چیزی بود که تو عمرم خونده بودم(با احتساب فن فیک هایی که میخونم!)

داستان تو دو بازه زمانی روایت میشه. اولیش تو سال ۱۷۹۱ درباره یه داروساز و عطاره که به زن هایی که شوهراشون خیانت میکنن سم میفروشه. نلا قبلا طی یه داستانی(که دلیل همون یک ستاره ای که دادمه) جنینش سقط میشه و از اونجا شروع میشه داستانش و آشناییش با الایزا ۱۲ ساله.
کرولاین تو سال ۲۰۲۱ بعد از خیانت شوهرش سفر میکنه و یه قوطی از مغازه نلا پیدا میکنه و چون لیسانس تاریخ داره و بلده گوگل کنه و یهو یه وابستگی شدیدی به یه قوطی عتیقه پیدا میکنه انگار که یجورایی بهش وابسته اس(متن خود کتابه بخدا) میره ببینه این قوطی از کجا اومده. اهان راستی کرولاین عاشق این بود که بچه دار بشه(چرا مهمه؟ بخدا نمیدونم)

قلم خیلی بده‌. خیلی سطحیه و توصیفات وحشتناکه! نهایت توصیفی که درباره از دست دادن بچه شده اینه که" رحمش خیلی احساس خالی بود میداد و دوست داشت پر باشه و بچه لگد بزنه:/)
نحوه نوشتن پلات فاجعه است! تو زمان حال کرولاین یه چیزی پیدا میکنه و از شوکه شدن دستشو میذاره روی دهنش(بله. هر دفعه همین ری اکشن نوشته شده) ولی ایا برای ما شوکه کنندس؟ نه چون دوتا چپتر قبل تو زمان گذشته داستانو خوندیم.
نحوه کارآگاه بازی کرولاینم خیلی مسخره بود چون یهو از رو هوا بهش وحی میشد انگار‌.
خود پلات؟ اصلا چی بود؟ داستان کرولاین و نلا چه ربطی داشت؟ الایزا برای اولین بار پریود شده و یعنی یک نفر نفهمید به این بچه بگه که روح کسی تورو داره اذیت نمیکنه؟ چدا انقدر روی عشق کرولاین به بچه مانور داد؟ اصلا شوهر کرولاین چی بود این وسط و سم خوردنش؟ 
تا صبح میتونم ایراد بگیرم از این کتاب.

بعدشم که گوگل کردن و کنجکاو بودن دلایل کافی ای برای اپلای کردن به کمبریج هست دوستان. بشتابید!
        

          نازترین آرت رو داشت
        

          "Our country has been stolen from us."

تنها کتاب نگار جوادی داستان کیمیا رو میگه که بدون شباهت به خود نگار نیست
کیمیایی که تو ۱۰ سالگی و بعد از تبعید پدرش مجبور به فرار از ایران به فرانسه شده 
کیمیا که از یه نسل خیلی قدیمی خانواده قزوینی میاد و پر از خاطرات و داستان های نسل در نسل خانوادس
کیمیا که از بچگی زندگیش با سیاست و ترس و دلتنگی گره خورده و همه این خاطرات رو تو کلینیک باروری که قراره بخش جدید زندگیش باز شه داره مرور میکنه


قلم انقدر قشنگ بود که باورم نمیشه ترجمه شده از فرانسویه. شاید یه روز که فرانسوی یاد گرفتم زبان اصلیش رو دوباره بخونم و دوباره با دلتنگی و غم کیمیا که شبیه خودمه گریه کنم
        

          بعضی از کتابا باید آدیوبوکشون شناخته بشن.  اینم جزو همونا بود