یادداشت‌های فاطمه سلمانی (3)

        واقعا نوشته های آرمان خیلی خوبن داشتم شک میکردم همش توهمه ولی واقعیتی بود که همونم توهم های آرمان بود.
کاش آرمان نوشته هاشو فقط از دیدگاه خودش نمینوشت و بقیه شخصیت هارم درنظر میگرفت. تمام نکاتش خودخواهانه بود 
آرمان حتی پایان داستان رو هم به نگار تحمیل کرده بود و حتی برای مارال
واااای چرا نگفت دلیل لکنت های سام چیه😐😐
      

        اولش یکم سردرگمی ولی جوری با جزئیات تعریف می‌کنه که کامل جا میوفته تو ذهنت. بعضی وقتا باورت نمیشه که ممکنه ینفر حتی به همچین موردهایی فکر کنه.
باورت میشه که تژو آدمی از جنس انسانه ولی جوری برات خلافشو ثابت میکنه که میفهمی آدمی که تو این حجم از خشونت دووم آورده قطعا یکی مثل خودشون شده :)