یادداشت‌های علی شیری (1)

          جنگ تمام شده بود و تنها جایی که هنوز آثار ترکش و بوی شهادت و چشم انتظاری داشت ، خانه ی ما بود.
داریوش نیامد.
از وقتی خبری از داریوش نشد ، مادر مثل گلی آپارتمانی که آفتاب دشمنش می‌شود ، زرد شد. اول رنگش پرید. بعد تار موهای قهوه ای‌اش رو به سفیدی رفت.