یادداشت‌های ره‌آد (6)

          فضای تاریک و ملتهب و خفقان‌آور این کتاب چیزیه که از کتابهای قبلی متمایزش می‌کنه و پایان دردناکش بهمون یادآوری می‌کنه که بچه‌ها کم کم دارن وارد دنیای واقعی می‌شن، جایی که اوضاع اصولا خوب پیش نمیره. هرچند خانوم رولینگ بازم مراعات سن خواننده‌ها رو کرده و داستان رو زیادی ترسناک و دلهره‌آور نکرده ولی بازم خوندن این کتاب حس خیلی متفاوتی نسبت به چهار کتاب قبل داره 
        

          دوگانگی‌ای که ارمیا بین نگه داشتن عقاید و پذیرش شرایط تجربه می‌کنه شرح حال هرروز اکثر نوجووناییه که هنوز در تلاشن برای بچه حزب‌اللهی موندن 
        

          یکی از دلایلی که کتاب می‌خونم اینه که می‌خوام بدونم بقیه مردم دنیا چطوری فکر می‌کنن و این کتاب کارم رو ساده کرد. فردریک بکمن  تو این کتاب درباره همه چیز، واقعا همه چیز صحبت می‌کنه و صد البته طنزِ شیرینِ همیشگی‌ش تو این کتاب هم حضور داره و جذابیت کتاب رو بیشتر می‌کنه 
        

          کتاب خوبیه اما آخرش واقعا مسخره تموم میشه 

        

          از اون کتاباییه که نباید از رو اسم و جلدش قضاوتش کنیم و شاید اولش کتاب نوجوانان به نظر برسه ولی خوندنش برای همه می‌تونه جالب باشه
شخصیت اصلی داستان پسر نوجوون خشنیه که کم کم یاد می‌گیره چطور با تغییر رابطش با خودش و طبیعت می‌تونه اوضاع رو بهتر کنه
خلاصه که مطمئن باشید ارزش خوندن داره
        

          ایده کلی داستان خوب بود ولی شخصیت‌های کتاب ناپخته و پایان‌بندیش غیر منطقی و باور نکردنی بود. به هیچ وجه لیاقت شهرتی رو که کسب کرده نداره و اگه برای وقتتون ارزش قائلید نخونیدش