یادداشت‌های طیب (8)

          به هنگام مطالعه‌ی کتاب تفکر زائد اثر محمدجعفر مصفا، چند نکته‌ی اساسی ذهنم را به چالش کشید. علی لامعی در نقد خود بر این کتاب، به‌طور ظریف و دقیق به این مسائل پرداخته است.
        

          نورا:حرف آخرم اینه که مطمئني  ازدواج باعث بهتر شدن آدما میشه؟قبل ازدواج داری دل طرف مقابلو به دست میاری ،یعنی چی؟یعنی اینکه تمام مدت بهترین،مهربون ترین و جذاب ترین جنبه ی شخصیتتو به نمایش میذاری و اونقدر دل ربایی میکنی تا بتونی متقاعدش کنی با ازدواج بهت متعهد بشه.
        

          _طارق گفت:مابر رودی از گناه می رانیم.کیک کفر می خوریم.
لیلا  پی حرفش را گرفت:بر گاری خبائث سواریم؟
_قورمه وهن محرمات میپزیم.
هر دو خندیدند.
 
        

          مردم به سلطه ظلم تن می‌دهند؛ اما روح  نمی‌دهند. میراث بشریت همین است. آنچه بیرون از دفتر گندیده تاریخ به نسل‌های بعدی میرسد، همین است.
        

          انسان را در رنج آفریده اند .رنجی خاص که براي هر انسان درنظر گرفته شده.رنج هایی که شبیه هم نیستند.
        

          حافظه بویایی حساس ترین و مستبد ترین حافظه است.در پیچ و خم یک عطر،یک دیدار،یک مکان ناغافل  به کار می افتد.بی خبر به سراغ ما می آید.
        

          اگر از درد، درست استفاده کنیم،یعنی با دردی اندک جلوی دردی بزرگ را بگیریم،راهی برای درمان به وسیله درانگیختگی و حتی شاید تجربه گهگاه 《اوج سرخوشی》پیدا کنیم.
        

          "متاستاز اسرائیل"؛ از ایده تا اشغال

این کتاب نقشه راه یک پروژه استعماریه که از یک ایده شروع شد، توی سازمان‌های بین‌المللی قانونی شد و در نهایت، با جنگ و اشغال، به واقعیت تبدیل شد.

فصل اول، از لحظه‌ای میگه که ایده صهیونیسم شکل گرفت، اینکه چطور یک تفکر استعماری پایه‌گذاری شد. فصل دوم، نشون میده چطور این ایده رو توی سازمان‌های جهانی جا انداختن و براش مشروعیت ساختن. و در نهایت، فصل آخر، داستان جنگ‌ها و اشغال سرزمینیه که فلسطین بود و حالا زیر چکمه‌های صهیونیسم له شده.

چرا باید این کتاب رو خوند؟
چون جنگ اسرائیل و فلسطین، جاییه که حق و باطل کاملاً رو در روی هم وایسادن. این فقط یه درگیری سرزمینی نیست، یه امتحانه. یه خط کشی که نشون میده هر کس کجای این ماجرا وایساده. و چیزی که واضحه، اینه که بی‌طرفی، خودش یه طرفه—طرف ظلم.