یادداشت‌های محمد علی حسن زاده (2)

          کتاب تاریخ تمدن و ملک مهدوی را می‌توان نگاهی جدید به تاریخ دانست. نگاهی که برگرفته از دیدگاه خداباورانه باشد. دیدگاهی که خدا را مبدأ جهان میداند و زمان و حرکت گیتی را متصل به اراده خدا میداند. لذا نگاه به تاریخ با این زاویه نگاهی سلسله وار از تقابل جریان خدا‌باور ‌و جریان غیرخدایی دانست که به حق و باطل معروف است.
حال ادبیات این نوع خوانش تاریخ نیز تفاوت دارد و نگاه به تاریخ را با تمدن ها و سیر تطور آن ها می‌بیند. در این جایگاه مُلک معنا پیدا می‌کند.
نگاه پژوهش محورانه به تاریخ و نقادانه به تاریخ ذکر شده به صورت عمومی، زاویه جدید و جالب توجهی برای انسان باز میکند که ذکر نشانه های تاریخی به جهت اثبات مدعا از نقاط قوت این نوشتار بوده و البته جاهایی نیز می‌تواند نقد را به آن وارد دانست. 

        

          کتاب ممنوع الخروج از آن دسته کتاب‌هایی است که به واسطهٔ صداقت راوی کتاب و اخلاص برای حضور بین مدافعان حرم، با دل و روح آدم ارتباط می‌گیرد و آدم را به مکان‌هایی می‌برد که تا به حال ندیده، حال و هوایی که تا به حال نچشیده و موقعیت‌هایی که شاید تجربه نکرده و هیچ‌گاه نخواهد کرد.
از ماجرای داستان جالب راوی که بگذریم، قلم نویسنده می‌توانست برخی صحنه‌ها را دقیق‌تر توصیف کند، تصویر بهتری بسازد و داستان را به قولی رنگی‌تر کند. به طور نمونه اگر در صحنه‌های مختلف با داستان دچار نگرانی، حیرت، ترس و امید شدی یعنی نویسنده توانسته داستان راوی را در قالب کلمات طوری بیان کند که خود را در جای نقش اول داستان ببینی و ادامه دهی، چیزی که در این کتاب قوت لازم را نداشت.
اما به صورت کلی کتابی خوب با خاطراتی شیرین و دلنشین از عزیز مدافع حرمی است که نشان می‌دهد شهدا فاصله‌ای رویایی با ما زمینی‌ها نداشته‌اند و از میان ما بوده‌اند. نشان می‌دهد هر فردی که بخواهد برای آرمانش تلاش کند می تواند موفق باشد، به شرط استمرار.
برای راوی داستان آرزوی توفیق دوباره زیارت حرم بی‌بی زینب کبری سلام الله علیها و برای نویسندهٔ کتاب آرزوی موفقیت و بهروزی دارم.