یادداشت‌های عطیه بروجردی (2)

          به عنوان رمان به نظرم کتاب بی‌نظیری نبود، چون چیزی که سعی می‌کنه باهیجان به مخاطب برسونه رو همه قبلا در تاریخ خوندند.
ولی فضای فتنه‌ها رو خیلی خوب توصیف کرده بود. سرگشتگی و تغییر آدم‌ها در مواجهه با فتنه‌ها و شبهات زمانشون، و اهمیتِ داشتنِ دیدِ درست نسبت به مسائلِ روز در قالب قصه‌ی چندین شخصیت، خوب جا گرفته بود.
هرچند توقعم از نامیرا بیشتر بود. نمی‌دونم چرا:)
        

          به نظرم خیلی مهمه که "وضع آرام و مطمئن" دقیقا به چه قیمتی فراهم شده و به چه قیمتی داره از به هم خوردنش جلوگیری میشه.
خیلی حرف دارم ولی نمی‌تونم جمله بندی کنم.