یادداشت‌های مهدی مرشدی (2)

          بعد از مدت‌ها دیلماج اولین کتابی بود که منو به خوبی کشوند تا آخرش، ولی مشخصاً پایانی نداشت، بلکه احتمالا باید شروع‌ها و پایان‌ها رو از دل خود ماجرا پیدا می‌کردیم.
در مورد خود داستان هم؛ نیمه اول توصیفات زیبا و دقیقی داشت که شاید بعضی وقتا شبیه نوشته‌های مرحوم نادر ابراهیمی میشد. نیمه دوم پیچیدگی جریان مشروطه رو به خوبی تونست نشون بده.
        

          از اون دسته از کتاب‌هایی بود که من رو نسبت به ژانر کتاب علاقه‌مند کرد.