یادداشت‌های محمد بهمنی (6)

          این کتاب رو بیش از یک بار باید بخوانید .

نحوه روایت به گونه ای هست که انگار راوی در خواب تب آلودیست و هذیان می گوید . 
ملغمه ایست از قطعه های پاره پاره یک سرگذشت که هر بخش آن بصورت جداگانه و خارج از سیر زمانی اصلی خود آشکار می شود . باید همه کتاب را بخوانید تا این سرگذشت را بدانید و بعد از نو بخوانید تا جوهر کتاب را بفهمید . 
این در هم آمیختگی و بی نظمی فکری تب آلود هذیان وار بخوبی حال گوینده ی عاشق این سرگذشت را می نمایاند . پسرکی که بعد از سالها هنوز در تب این عشق می سوزد و از دست می رود . 
درضمن
هلیا نام نوی زیبایی بود برای زبان فارسی  که در این کتاب آفریده شد . و انعکاس تکرار این نام در متن زیباییش را دو چندان می کند .
        

          بولگاکف بسیار هوشمندانه وضعیت اسفناک سیستم سوسیالیست شوروی رو به تصویر می کشه و وضعیت اسفناک فاضلاب فقر ، عقب ماندگی و بی سوادی-بی فرهنگی که از چاه روسیه کمونیستی سر بر آورده رو  به خوبی نشون می ده
        

          داستان شما رو تا آخر به سمت خودش می کشه 
نقاطی وجود داره که شما واقعا یکه می خورید و پر از حس هیجان می شید . 
همراه با کاراکتر ها شما هم شگفت زده خواهید شد .
        

          یک شاهکار
از اونهایی که تا آخر تاریخ خواهند درخشید
        

          در مقایسه با داستان های بلند آسیموف این کتاب که مجموعه داستان های کوتاه ابتدای کار اوست شبیه به دست گرمی هایی ناشیانه است . 
این کتاب مناسب کسانیست که هوادار آیزاک آسیموفند و برای افرادی که تنها به دنبال داستان هایی جذاب هستند چندان خوشایند نیست .