یادداشت‌های الهام بخشی (4)

          بسیار بسیار شیرین و مورد پسند بچه ها 
        

          دقت به جزئیات، انگار داری دنیا رو از توی میکروسکوپ نگاه میکنی و نگاه  به مسائل و موضوعات ساده و کلیشه ای از زاویه ای جدید، دو حسن بزرگ کتابه. اما با این وجود به نظر من کتاب لذت بخشی نیست و تموم کردنش کار سختیه.
        

          همسرم می‌پرسد؟
"چی می‌خونی که اینقدر شنگولی؟"
و من که سباستین می‌خوانم به نظرم می‌رسد کتاب شنگولی است. و البته خرده اطلاعاتی از کوبا هم می‌دهد. برای کسی چون من که اسم کوبا، چه‌گوارا و فیدل کاسترو در ذهنم ربطی به هم نداشتند و حالا اینقدری می‌فهمم که آن دو نفر در یک‌زمان در کشوری به اسم کوبا بودند، قدمی رو به جلو محسوب می‌شود ولی اگر شما تا اینجایش را می‌دانستید، فقط می‌ماند همان شنگولی که چیز کمی هم نیست. بخوانید و شنگول شوید.
        

          نویسنده ها علاوه بر تمام چیزهای دیگری که باید باشند می‌بایست امانتداران خوبی نیز باشند، محمود اما امانتدار  خوبی نیست.
وقتی بعد از پایان کتاب لوح ذهنم را تحویل میگیرم لکه چرب و بزرگی میبینم که هر چه سریعتر ورق میزنم تا لایه های  کمتری آسیب ببینند به عمق فاجعه بیشتر پی میبرم.
باید بگم: "واای خدای من تا کجاها رفته حالا چطوری تمیزش کنم؟"