یادداشت‌های سۆمارحمانی (2)

          کتاب مرگ ایوان ایلیچ یک رمان ساده اما شاهکار 
این کتاب واقعا تکونم داد با وجود کوتاهیش پر از معنی و تلنگره. 
بعد از خوندن این کتاب ادم به زندگی خودش فکر می کنی. 
«و آخرش اینجوریه که مرگ ترسناک نیست زندگی بی معنی ترسناکه». اول های کتاب برای من یه جورایی غم انگیز بود وقتی اطرافیانش خبر مرگش رو می شنون بیشتر از اینکه نارحت بشن به فکر سود خودشون هستند و این رو نشون می ده که خیلی وقت ها مرگ دیگران برای ما فقط یک خبر یا موقعیت میشه. 
تولستوی تنهایی انسان در برابر مرگ رو خیلی عالی نشون داده در این کتاب حتی نزدیک ترین ادم های زندگیش «خانوادش» بیشتر به مسائل خودشون اهمیت می دادند تا درد و رنج ایوان. 
خلاصه این کتاب برای من واقعا شاهکار بود و پیشنهادش میکنم. 
        

          کافکا در کرانه از اون کتاب هاست وقتی می خونیش گیج میشی. من اولش که شروع کردم به خوندش برام عجیب بود و چند باری خواستم دیگه ادامه ش ندم ولی انگار همین گیج شدن و عجیب بودن داستان برام شیرین و جذاب بود و حس کردم بیشتر از این که بخوام بفهممش، می خواد تجربش کنم. 
واقعا درست نمی تونی بگی چی بود ولی احساس می کنی یه چیزی تو ذهنت و درونت تکون خورد. 
و من عاشق گربه هام و این که داخل کتاب گربه ها حرف می زدنند برام جذاب بود 🥹😍