یادداشت‌های Sabereh (3)

          مادرجان شخصیت مهربان و جدیدی بود تا حالا ندیده بودم شبیه اش رو...

        

          اگر دغدغه تربیتی دارید حتما بخوانیدش :)
یک روایت شیرین و جذاب از مربی خلاق و مثال زدنی در دهه های شصت و هفتاد.
الحق و الانصاف که خلاقیت مهم  ترین عنصر تربیتیه؛چیزی که این روزها بسیار کمیاب شده.
خدا زیاد کنه امثال اصغر بمانی هارو که ابتکارات و ایده هاش در دهه شصت هنوز هم جذاب و اثرگذاره.
فقط جای شرح بیشتر اوضاع خانواده و تربیت بچه هاش برای ما که عیال وار پای کاریم خالی بود.
        

          روایت بسیار واقعی.
تا به حال با مطالعه کتاب های متعدد شهدا کتابی این چنین صادقانه نخوانده بودم؛ بعضی از قسمت های کتاب هم این صداقت کمی اذیتم میکرد.
اما خوب است بدانیم شهدا هم مثل ما اهل همین زمین بودند فقط ره صدساله را یک شبه طی کردند.
خدا بر درجات همسر شهید و خود ابوالفضل رفیعی بیفزاید‌