یادداشت‌های مهناز کوشکی (2)

          در درگیری‌هاست که آدم‌ها اندازه‌شان  مشخص می‌شود.
ما می‌بینیم سیبی هست، یک گوشه‌اش لک زده است، آن لک را گاز می‌زنیم می‌‌بینیم تلخ است. همه سیب را می‌اندازیم دور.
خوب آن را هم رها می‌کنیم.
ولی یک وقت هست آن مشکل را برمی‌داریم و از بقیه به بهترین نحوه استفاده می‌کنیم.


به نظرم بهترین نقطه در روابط‌ زن و مرد، دوست، خانواده، همسایه و... است.
با یک بدی، کل رابطه را دور نیندازیم.
        

          "سهم من از تو همیشه همین قدر بود؛ آخرین نفر، آخرین نگاه."
به نظرم طلایی ترین جمله ی  کتاب برای، توصیف حال همسر ، یک مبارز انقلابی که انقلاب و اسلام ، شب و روزش رو  از آن خود کرده بود.